Yess wat was het een fijne week! Ik heb gewoon geen enkele keer boven de wc gehangen, score! De misselijkheid leek opeens met 12 weken te zijn verdwenen en daar vierde ik wel een klein feestje voor. Hoe? Door zaterdag avond met Aron en Robert te genieten van een tompouce haha! Afgelopen week was een fijne week en ik blik er graag op terug.

Voel ik de baby?

Al een paar keren had ik tegen Robert gezegd dat ik dacht de baby te voelen. Ik weet inmiddels duidelijk het verschil tussen mijn baby en mijn darmen (dit leerde ik wel na mijn eerste zwangerschap, lol). Toch twijfelde ik nog, het was nog zo vroeg dat kan toch nooit? Toen ik het afgelopen week weer een paar keer voor het slapen gaan voelde wist ik het zeker, dit was onze baby! Yess! Het voelen van de baby vind ik zo bijzonder en dat zorgt ook voor een goed besef moment. Nadat ik het er met Gwen over had gehad verklaarde ik mezelf ook niet meer voor gek, Gwen gaf aan dat het helemaal niet zo gek was.

Bye bye misselijkheid! 

De eerste dag van deze week was wel heel bijzonder. Ik had geen medicijnen geslikt (want die was ik weer eens vergeten) en was al weer bang voor de dag. Gelukkig viel de dag heel anders uit, ik had namelijk geen last van misselijkheid. Ik was een beetje sceptisch, maar de dag erna probeerde ik het weer zonder medicijnen te doen met goed resultaat. Volgens mij kan ik inmiddels wel zeggen dat de misselijkheid voorbij is en zolang ik op tijd eet ook het kokhalzen. Yess! Ik voel me hierdoor gelijk een stuk beter. Nu nog een beetje van de vermoeidheid af en dan kunnen we weer normaal functioneren.

Pretecho?

Heb je mijn blog van vorige week gelezen? Over het geslacht enzo? Nee dan moet je die eerst even lezen. Ik ben inmiddels helemaal van gedachten verandert en aanstaande dinsdag hebben wij een pretecho voor de geslachtsbepaling, spannend! Mijn voorgevoel zegt nog niet zoveel. Ene dag is het een meisje de andere dag een jongen. Een voorkeur heb ik deze keer ook niet, ik heb al een jongen en meisje, ik heb niks te wensen behalve een gezond kindje. Na de echo zullen wij niet direct het geslacht delen, voor nu hebben wij besloten om dit geheim te houden. Wie weet zoeken we nog een speciaal moment uit  om te delen wat wij krijgen. Maar tot die tijd moet iedereen gewoon geduld hebben. Het blijkt tegenwoordig zo’n ding te zijn het geslacht en er kan zo raar gereageerd worden als je het niet wilt delen of nog niet.

Op naar een nieuwe week, waarbij wij weer naar ons kleintje mogen kijken én waarbij ik naar de negenmaandenbeurs ga met Carmelina.