Zwangerschapsupdate #33 – Week 40

In mijn blogplanning hield ik er al rekening mee dat ook deze zwangerschapsupdate weer mocht gaan schrijven. Ik ging er namelijk direct al vanuit dat ik de 40 weken zou gaan halen. Ook deze keer heb ik sowieso de 40+6 gehaald. Ik schrijf dit namelijk vlak na ik wakker word en weet niet hoe de dag gaat lopen. Stiekem hoop ik dat ze er nog net voor de 41 weken is, maar ze lijkt het nog prima naar haar zin te hebben. 

Zonder kids 

Maandag begon ik mij heel slecht te voelen en belde ik in tranen mijn zus op of ze de kinderen kon ophalen het lukt mij momenteel heel slecht om voor ze te zorgen, wat ik heel moeilijk vind. Ze zijn weggeweest tot woensdagavond en toen besloten Robert en ik ze weer naar huis te halen. Ik wil niet dat ze maar weg gebracht worden terwijl er niks gebeurt en wil ze ook graag om mij heen hebben. De kans is er dus nog dat ze nog even een nachtje uit logeren moeten als zusje besluit uit zichzelf te komen haha!

Tripje ziekenhuis 

Dinsdag ochtend word ik onrustig wakker. Ik heb de baby al een tijdje niet actief gevoeld en het voelt allemaal anders dit in combinatie met de vermoeidheid zorgt ervoor dat ik de verloskundige bel. Ze geeft aan langs te komen en dat ik daarna ook voor de zekerheid naar het ziekenhuis gestuurd ga worden. Ik bel Robert (die net op het werk is) en hij komt direct thuis. Ik ben snel gerustgesteld wanneer ik haar hartje hoor, maar vind het ook wel even fijn om alles goed te laten controleren in het ziekenhuis. Hier blijkt alles gelukkig goed, maar zie aan mijn heen en weer wiegende hartslag dat de pijnen in mijn buik mij niet in de koude kleren gaan zitten. Na het hartfilmpje en een echo mogen wij weer naar huis en bel ik de verloskundige weer op.

Strippen! 

De verloskundige had al voorgesteld een strip poging te doen wanneer de uitslagen in het ziekenhuis goed waren. Dit is zo en een uurtje later is ze bij mij om de eerste strip poging te doen. De kinderen blijven nog even bij mijn moeder, zodat de rust hopelijk de boel op gang breng. Al snel heb ik door dat het niks gaat worden. De pijnen die ik had verdwijnen en ik kan even heerlijk tot rust komen. Hier was ik stiekem ook wel aan toe. Ik slaap de nacht goed en de volgende dag heb ik een controle bij de verloskundige waar ze nog een strip poging gaan doen. Deze keer doet het veel meer pijn en ook wanneer ik thuis kom ben ik heel hoopvol. Na een uur heb ik buikkrampen die om de 10 minuten komen en die houden lekker aan. Ik besluit te gaan slapen om nog wat energie op te doen. Zodra ik wakker word heb ik weer het idee dat alles stil is gevallen dat klopt. Wel heb ik wat bloedverlies (tmi). Ik hoop stiekem heel erg dat het doorzet, maar als ik donderdagochtend weer wakker word zonder baby ben ik toch best teleurgesteld. Wel heb ik nog steeds de buikpijnen om de 10 minuten dus er gebeurt wel wat.

Nog even gluren 

De verloskundige nam woensdag lekker de tijd voor mij. De normale checks werden gedaan en waren allemaal goed. Daarna even een echo en ik vond het heel prettig om haar te zien. De verloskundige deed ook nog even het 3D beeld aan en ze kwam zo mooi in beeld. Het verlangen om haar te ontmoeten werd daardoor alleen maar groter. Ze kwam nog heel duidelijk in beeld en ze zag er zo mooi uit! De tranen kriebelden in mijn ogen en ik wist even weer waarvoor ik dit doe. Nog even en dan mag ik haar vasthouden en ik denk dat ik haar de eerste dagen niet loslaat (sorry mensen!)

Offline.. Gisterochtend nadat ik wakker werd besloot ik offline te gaan mocht je dus niks van mij zien of lezen zegt dat niet dat ik al bevallen, maar ik zoek gewoon de rust op en probeer nog te genieten van mijn gezin. Mocht ze geboren worden dan zal dit snel op mijn blog staan en op mijn andere social media kanalen.