Zeg jij wel genoeg ja?

Ik merk dat ik als moeder de laatste te vaak nee zeg. Komt het door de drukte? Ben ik bang dat er iets gebeurt? Ik heb geen idee, wat ik wel weet is dat het te vaak nee is en dat ik vaker ja wil zeggen tegen onze kinderen. Nu moet het natuurlijk wel realistisch blijven hé. Want ze kunnen wel van alles willen niet overal kan ik mee ja op zeggen. Zeg jij wel genoeg ja?

Het hoeft helemaal niet moeilijk te zijn. Dat hele meer ja zeggen. En daarom ga ik mezelf uitdagen om vaker ja tegen de kinderen te zeggen op kleine dingen die ze misschien wel heel blij maken. Om vaker even een oogje toe te knijpen als ze op ons bed springen. Want met hun gewicht springen ze het bed echt niet kapot, ze zullen niet snel vallen, maar zullen wel de grootste lol hebben. Waarom dat altijd door breken, omdat dingen niet horen. Als je ze duidelijk uitlegt dat het alleen op papa en mama hun bed mag bijvoorbeeld dan kan er weinig mis gaan.

Qua kleding ben ik ook best wel een beetje streng. Ik vind een trainingsbroek of iets wat daar ook op lijk niet voor naar school of uberhuapt buiten de deur. Aron vraagt regelmatig of hij even mee mag met zijn trainingsbroek en toch loop ik dan snel naar boven om een normale broek voor hem te pakken. Het slaat werkelijk nergens op en het zit ook gewoon lekker, ik snap hem wel maar toch hé. Hier moet ik misschien ook maar eens ja op zeggen.

Of wat dacht je van het eten? Onze kinderen eten als ontbijt altijd brood met appelstroop. Lekker standaard. Soms vragen ze wel om iets anders, maar eigenlijk zeg ik voornamelijk nee, want ik vind het niet gezond om mee te ontbijten. Maar hoe lekker is een broodje met chocolade pasta als ontbijt? Heel af en toe? Dat is toch heerlijk en wat zullen ze op kijken als ze opeens een broodje chocoladepasta mogen bij hun ontbijt.

Het moeilijke aan het gehele afwijken is het afwijken van wat jij normaal vindt als moeder. Iedere moeder heeft een beeld bij hoe ze haar kinderen wil opvoeden, wat ze voor hun wenst. En wat ze goed voor haar kinderen vindt. Maar door heel af en toe eens buiten de lijntjes te kleuren is het moeder zijn zoveel leuker, krijg je kinderen die genieten van de kleine dingetjes.

Het is tijd dat ik naar de wereld ga kijken vanuit mijn kinderen en af en toe eens mee ga varen op hun bootje. Misschien moeten ze wel wat vaker springen op bed? Of chips eten op brood (zo lekker!). Of vieze worden van de modder, waarom doen wij zo moeilijk? Modder ben je bijvoorbeeld zo kwijt. Godzijdank dat er wasmachines bestaan  en dat er een bad of douche is waar de kinderen onder kunnen.

Het is moelijk om als ouder je verwachtingen aan te passen. Meer ja zeggen betekent meer vieze kindjes en kleding dat niet goed bij elkaar past. Misschien wel staan op de schommel in plaats van zitten. Of wat denk je van de meningen van andere ouders? Ze kunnen je gek aan kijken, omdat je de chaos van het moederschap laat zien. Maar hoe mooi is het om je kind volledig kind te laten zijn en te genieten van de streken die ze in zich hebben.

Dus ik ga meer ja zeggen tegen de kinderen. Iets vaker een oogje dichtknijpen wanneer ze iets doen wat ik liever misschien niet heb of waarbij ik denk ‘wat anderen zullen denken’. Ik ga mijn kinderen meer kind laten zijn door ze meer te laten leven in hun fantasie wereld.

Zeg jij wel genoeg ja tegen je kinderen?