Wij gaan verhuizen!

Na veertien jaar bloggen voelt deze blogpost als een vertrouwd ritueel. Al meerdere keren heb ik geschreven over een verhuizing, en na mijn laatste had ik mezelf voorgenomen voorlopig niet meer te verhuizen. Dat lukte zes jaar lang. Maar nu is het zover: over drie weken betreden wij een nieuw huis. Een huis dat, opmerkelijk genoeg, slechts 110 meter verderop ligt van onze huidige woning.

Een nieuwe stap

Vlak na de zomer besloten mijn vriend en ik dat het tijd was voor een volgende stap. Hij wilde zijn huidige woning verkopen, en ik voelde steeds sterker de behoefte om mijn huurhuis achter me te laten. We verlangden naar iets nieuws, naar een frisse start en een plek waar we samen écht iets van onszelf konden maken.

Het huis waar ik nu woon, is een huis met een verleden. Jarenlang heb ik hier gewoond met de vader van mijn kinderen, en hoewel er mooie herinneringen zijn, kleven er ook verdrietige momenten aan deze muren. Nu wij met zijn zessen zijn—mijn vriend, zijn zoontje en mijn drie lieve monsters—voelt het tijd voor een nieuwe fase. Een huurwoning kent zijn beperkingen, terwijl een koopwoning mogelijkheden biedt om te groeien en ons eigen stempel op onze leefomgeving te drukken.

110 meter verder

Het bijzondere is dat onze nieuwe woning zich op slechts 110 meter afstand bevindt. Op het eerste gezicht lijkt het eenzelfde huis in dezelfde wijk, maar het voelt totaal anders. Ons nieuwe thuis heeft een uitbouw, waardoor de benedenverdieping aanzienlijk ruimer is. Daarnaast biedt de zolder, met twee flinke dakkapellen, extra ruimte en mogelijkheden. De keuze om in dezelfde wijk te blijven, was bewust. Voor de kinderen maakt het de overgang minder ingrijpend: hun school blijft hetzelfde, hun vriendjes wonen nog steeds om de hoek, en de vertrouwde omgeving blijft behouden. Dat maakt verhuizen een stuk makkelijker en fijner voor hen.

Voor het eerst een huis kopen

Ik had nooit gedacht dat ik ooit een huis zou kopen. Niet omdat ik het niet wilde, maar omdat huren altijd de norm was in mijn familie. Mijn ouders en zus huren allemaal, en ik heb dat altijd prima gevonden. Toch voelde het kopen van een huis als een enorme mijlpaal—een stap die ik met een mengeling van trots en ongeloof heb gezet. Het idee dat ik nu echt iets van mezelf bezit, een plek die we volledig naar onze wens kunnen maken, geeft een gevoel van vrijheid en verantwoordelijkheid.

En nu?

Nu staan we aan de vooravond van een nieuw hoofdstuk. De komende weken zullen in het teken staan van inpakken, plannen en afscheid nemen van ons oude huis. Maar vooral kijk ik uit naar het moment dat we de sleutel in het slot steken en onze nieuwe voordeur openen. Een deur naar een toekomst vol nieuwe herinneringen, met meer ruimte om te groeien, lief te hebben en te genieten.

Het is tijd voor een nieuw begin. En dat begin ligt, heel symbolisch, slechts 110 meter verderop.