Ik ben nog nooit een moeder geweest die snel de huisarts belt. Misschien het voordeel dat mijn zus doktersassistente is en ik haar altijd eerst advies vraag, of omdat ik altijd mijn gevoel volg. Maar soms twijfel ik of ik niet wat overdreven reageer op situaties.
Een paar weken geleden werd één van de kinderen gebeten door een kat. Ik dacht er eerst niet verder bij na, maar vroeg toch even mijn zus wat wij moesten doen. Ze kwam even langs om te kijken en ondertussen zat ik al flink te googlen. Echte horror dingen kwam ik niet tegen, maar wel dat het verstandig is om langs de huisarts te gaan. Katten blijken namelijk diep door te kunnen bijten zonder dat je het door hebt. Daarnaast was ons meisje in haar hand gebeten in de buurt van haar pezen. Katten zijn niet de schoonste dieren en dragen vaak infecties bij zich. Een antibioticakuur wordt dan vaak gegeven. Oké even afwachten dus wat mijn zus zegt.
Mijn zus gaf aan dat ze mensen die door een kat gebeten worden altijd laten komen. Wij besloten dus de HAP te bellen, omdat ik toch langs wilde gaan. Ze had wat gebloed en het werd wat dikker. Ook was ze natuurlijk gebeten vlakbij haar pezen in haar hand. Een check was volgens mij niet verkeerd. Ik moet daarbij ook zeggen dat ik zelf geen ervaring heb met katten, en dus uit ga van wat de huisarts en google tegen mij zeggen. Bij de HAP aangekomen worden we serieus genomen. De arts kijkt met een lamp en trekt hier de conclusie uit dat er niet is doorbeten. Wel wil hij een kuur geven, omdat je bij katten nooit wat weet wat voor infecties hij bij zich draagt. Met een gerustgesteld hart gaan wij weer richting huis.
Toch twijfelde ik, dit kwam niet door mijn gevoel. Ik heb namelijk al vanaf dat ik moeder ben geworden (9 jaar) mijn gevoel gevolgd in het moederschap. Als ze ziek zijn en met alle andere situaties. En alles wat ik deed klopte altijd wat betreft de kinderen. Maar ik kreeg reacties van mensen uit de omgeving en online dat ze eigenlijk nooit met een katten beet naar de dokter gaan. Had ik overbezorgd gereageerd? Of nam ik het zekere voor het onzekere?
Niks over bezorgds aan.
Juist gehandeld. Onze kat heeft mij een aantal weken terug gebeten en door gebeten. Tetanus was verlopen en toen 12weken zwanger. Moeder en zus lief zijn ook allebei doktersassistentes en gelijk gebeld. En 15min zat ik ook op de HAP.
Katten kunnen indd veel bij zich dragen ook al was het mn eigen kat, met dit soort dingen kun je nooit voorzichtif genoeg zijn
Beet van een ‘vreemde’ kat zou ik wel gaan. Van m’n eigen niet. Wel ben ik door speelsigheid ooit eens in m’n oog gekrabt, toen ben ik overigens wél gegaan…
Het was idd een vreemde kat. Wij hebben zelf geen kat.
Ik vind het helemaal niet raar dat je bent. En ik zit sowieso sneller met mijn kinderen bij de huisarts dan dat ik voor mezelf zou gaan. Mijn dochter had een tijd terug mijn oudste zoon echt hard gebeten, je zag haar tanden maar ook rood. Heb toen wel even gebeld, omdat mensen best veel bacteriën bij zich kunnen dragen. Hoefde niet langs te komen, wat ik al dacht. Maar vond de dubbelcheck wel prettig.
Bij twijfel echt bellen in dit soort situaties. Aan de telefoon kunnen ze meestal wel redelijk inschatten of het wel of niet nodig is om langs te komen.
Feit dat je langs mocht komen en dat Fleur een kuurtje kreeg, geeft wel aan dat je niet voor niks bent gegaan vind ik.