Toen ik eindelijk goed zwanger was van Sofie kon ik niet wachten om te delen dat ik zwanger was. Ik had al meerdere keren toegeleefd naar het moment om het te delen en iedere keer ging het weer mis. Die keren dat het mis ging waren er altijd wel vriendinnen op de hoogte en daar ben ik achteraf heel blij mee. Bij Sofie maakten wij met ongeveer 9 weken de zwangerschap bekend en bij Fleur deden wij het zelfde. Maar waarom deelden wij het zo vroeg? Het is dan toch nog kwetsbaar?
En ja mensen het is nog kwetsbaar er kan nog van alles gebeuren, maar dat kan de gehele zwangerschap. Ik had lang genoeg met verdriet gelopen van miskramen dat ik liever had dat mensen wisten wat er met mij aan de hand was. Ik was veel afgevallen in korte tijd, doordat ik de controle wilde over mijn lijf (niet dat het hielp, maar oké). Toen ik zwanger bleek van Sofie en wij inmiddels al 3 echo’s hadden gehad besloten wij het nieuws te delen. Ik wilde niet langer met een geheim lopen, want het jaar ervoor bestond mijn leven grotendeels uit zwanger raken, miskramen krijgen, verdriet hebben en weer de euforie van een nieuwe zwangerschap. Voor veel mensen hield ik een masker op (hier ben ik heul goed in), maar ik was het beu. Mensen mochten weten dat het eindelijk gelukt was en dat er een kindje onderweg was. Gelukkig heb ik toen niet hoeven delen dat het mis ging en bleef het allemaal goed gaan.
De derde keer
Ha en toen was ik opeens zwanger van Fleur, dat kwam best als een verrassing en wij hadden dan ook niet in de planning om al zo vroeg te delen dat ik zwanger was, maar toen werd ik ziek. Ik kreeg last van extreme zwangerschapsmisselijkheid en kon niet meer functioneren. Ik kon amper de dag doorkomen en de medicijnen die ik toen kreeg maakten het er niet beter op. Ik nam ontslag bij mijn werk, mede door dat ik gewoon niet kon functioneren en omdat ik geen tijd had voor mijn blog die lekker liep. Ook stopte ik met dansles geven, mijn lijf werkte niet mee en het advies was om te stoppen. Daarbij kwam dat de club waarvoor ik werkte een dikke bende was/is en de keuze heel makkelijk was. Door dat ik zo ziek was besloten wij het niet langer geheim te houden en te delen dat baby nummer drie onderweg was. Ook deze keer hoefden wij gelukkig niet te delen dat het alsnog mis was gegaan.
Het vertellen na de 12 weken is ook iets van vroeger toen er niet zoveel echo’s werden gemaakt. Wij kregen bij de meisjes met 6 weken de eerste echo’s en bij 7 weken de tweede en 9 weken de derde. Dit kwam natuurlijk door mijn miskramen geschiedenis. Met 9 weken kunnen ze al zien hoe krachtig het hartje klopt, dit is natuurlijk geen garantie, maar dat is de hele zwangerschap geen garantie. Voor ons was de keuze om het te delen daarom een stuk makkelijker. Maar zoals ik al zei Het is nooit zeker of een zwangerschap goed blijft gaan en het blijft altijd een onzeker ding.
Geef een antwoord