Een onderwerp waarvan ik hoopte dat ik er nog lang niet over hoefde te vertellen is de dood. Een grote heuvel voor mij in het moederschap. Ik praat er niet graag over en ik denk dat geen enkele ouder dit doet. Praten over de dood is natuurlijk belangrijk, maar ik was zo bang om angsten bij mijn kleintje te creëren.
Vanmiddag keken de kleuter en ik samen een film (The good dinosaur, fyi) de vader van de kleine dino overlijd en mijn kleuter werd geraakt. Met dikke tranen zat hij naast mij op de bank, ergens was ik blij, want hij voelde iets heel natuurlijks en ik vind het mooi dat hij dit ook laat zien. Maar aan de andere kant werd ik angstig, want ik wist wat er nu ging komen.
Dit duurde nog ietsje langer dan verwacht. Bijna op het einde van de film komt de vader van de dino weer in beeld. Aron dacht dat de vader weer leefde, maar toen bleek dat hij echt overleden was stelde Aron mij de volgende vraag; ‘Mama, mensen die overleden zijn kun je die niet meer zien?’. Shit dacht ik en nu. Ik wil je niet bang maken, ik wil je geen akelige dingen vertellen. Maar dit was het moment om hem te gaan vertellen over de dood.
Ik vertelde hem dat wanneer iemand overlijd je diegene niet meer kan zijn. Dat diegene een sterretje wordt en dat dat best een beetje verdrietig is. De tranen sprong in zijn ogen en in mijn ogen kriebelde het ook een beetje. Ik was dankbaar dat ik het bijna 6 jaren heb kunnen uitstellen. Dat onze kleuter in zijn naaste omgeving nog nooit iemand verloren is. En dat ik dit hele gesprekje godzijdank nog nooit heb hoeven doen.
Maar dit was nog niet alles..
Daarop volgde nog een vraag; ‘mama wie kunnen er allemaal dood gaan?’. Autsj dit is een vraag die ik helemaal niet wil beantwoorden. Ik wil hem niet bang maken voor de dood of dat er iemand in onze omgeving misschien wel gaat overlijden. Stomme film, waarom zorg je ervoor dat ik mijn kind opeens antwoorden moet gaan geven over dit onderwerp. Oké ik kies natuurlijk zelf voor om antwoorden te geven, maar ik wil eerlijk tegen hem zijn.
En zo vertelde ik hem dat iedereen kan overlijden, maar dat dit niet zomaar gebeurt. Vaak ben je ziek, ben je oud of krijg je een ongeluk. Hij begreep dit, maar in zijn koppie zag ik hem druk aan het denken. Waarop hij mij vertelde dat als er iemand dood gaat hij liever niet naar de begrafenis gaat. Ik verzekerde hem dat al het ooit zover is hij hier zelf voor mag kiezen.
Samen keken wij de film af waarbij Aron afsloot met: Als wij de film opnieuw gaan kijken mama, dan leeft de papa van de dino in het begin weer. Zullen wij dan snel de film opnieuw kijken? Maar dan wel alleen het begin dan kunnen ze weer samen op avontuur.
Heel goed gedaan meis! Dit zijn en blijven onderwerpen die heel zwaar zijn. Zo heeft mijn vriend geen vader meer en heeft hij twee vrienden verloren tijdens zijn uitzending. We hebben het keano afgelopen jaar allemaal in jip en janneke taal uitgelegd maar het blijft lastig. Hij heeft geen ‘opa’ en verteld dit dan ook gewoon aan vriendjes. Zijn opa is een sterretje maar het blijft wel zijn opa. En waarom we op 18 april altijd naar ‘papas collegas’ gaan? Omdat papa heeft gevochten voor ons en stomme mensen sterretjes hebben gemaakt van zijn vrienden. Gelukkig heeft hij nog niet verder gevraagd maar we weten dat dit vast nog wel gaat komen. Door dit soort dingen is mijn kleuter wel zeker van één ding: hij gaat net als papa bij de militairen zodat hij kan vechten tegen die stoute mensen die papas vrienden hebben dood gemaakt.
Aah wauw en wat een dapper besluit. Ps. Ik vind het zo mooi dat Keano je vriend papa noemt <3
Dit blijven moeilijke onderwerpen. Waar je er nog meer van zult krijgen, hopelijk blijft het verliezen van iemand boor hem nog lang uitgesteld. Tot hij het iets beter begrijpt en kan plaatsten. Vind het wel mooi dat je eerlijk blijft en niet een verhaal erom heen verzind wat veel ouders doen. Het mooier maken. Lief hoe die de film opnieuw wilde kijken, slim mannetje
moeilijk onderwerp he…
Wat een herkenbaar stukje! Hier was de dochter 4 en keek ze naar de leeuwenkoning… Ik denk dat jou antwoorden heel erg goed waren, ik geloof dat ik er iets gelijkaardigs van gemaakt heb 😉
* jouw antwoorden :$
Vrijdag kwam bij mij de vraag (tijdens het auto rijden) van mijn zoontje van 5: mama hoe oud ben je eigenlijk als je dood gaat? Slik dacht ik. Ik heb geantwoord er is geen leeftijd hoe oud je bent dat je dood gaat. Maar meestal ben je een beel oud opaatje of omaatje of ben je heel erg ziek.
aawh gos…. heftig he als zo een klein mannetje dat aan je vraagt. Maar je hebt echt heel goed gehandelt. Je mag trots zijn op jezelf.