Afgelopen woensdag haalden wij Sofie op van de opvang en merkte ik al dat ze niet helemaal fit was. Ze leek wat warmer en wilde ook niet echt eten op de opvang. Bij thuiskomst heb ik haar temperatuur gemeten en bleek ze al iets verhoging te hebben. Tandjes dacht ik, want ze stopt alles in haar mond. 

Donderdag merkte ik al dat ze echt ziek was, gelukkig kon mama mij helpen die dag. ‘S middags schoot haar temperatuur naar 39,9 en was het duidelijk dat het niet ging om tandenpijn, maar wat dan wel? De hele middag zat ik met haar op de bank, ze was zo zielig! Uiteindelijk zakte haar koorts en dacht ik dat het wel beter ging.

Vrijdag was dit helaas niet zo. ‘S ochtends kregen wij visite van mijn schoonmoeder en samen merkten wij al dat ze nog steeds ziekig was. Ik sprak met Robert af dat als haar koorts omhoog zal gaan ik de huisarts ging bellen. ‘S ochtends bleek dit niet nodig te zijn, haar koorts bleef rond de 38,5. Tussen de middag deed ik een poging om haar op bed te leggen, maar dit lukte niet. Ze voelde ook zo warm aan en was weer zo zielig.

Haar temperatuur bleek weer omhoog te zijn gegaan en ik deed een telefoontje naar de huisarts. We mochten langskomen en ons meisje bleek een dubbele oorontstekking te hebben. Onwijs zielig! Aron had dit als baby ook vaak en ging dan altijd aan zijn oortjes zitten. Sofie deed dat niet en ik heb het dus niet door gehad zo zielig! Met een kuurtje gingen wij richting huis.

Het is zo sneu als je kleintje ziek is, ik ben 1000x liever ziek dan mijn kleintjes. Helaas kan ik het niet overnemen en moet ze toch echt uitzieken. Extra knuffelen kan ik wel doen! Aron vindt het ook maar stom dat Sofie ziek is en werd ook een beetje boos. Hij is zo lief voor zijn zusje en zo zorgzaam.