Elke dag komen er op mijn facebookpagina archief blogs voorbij. Blogs die ik in het verleden schreef, maar best nog eens gelezen mogen worden. Ik schreef na de bevalling van Sofie een blog over hoe zo’n verschrikkelijke kraamvrouw ik bij de eerste twee was en dat niemand mijn baby mocht vasthouden en ik het verschrikkelijk vond om mijn baby af te geven aan iedereen behalve Robert. Je kunt de blogpost hier lezen. Toen deel 1 in de herhaling kwam kreeg ik de vraag hoe het nu was gegaan. Of ik het nu weer zo moeilijk vond om mijn baby af te staan. Ik gaf aan dat ik hier nog wel een blogpost over zou schrijven.
Deze keer ging het heel anders. Misschien kwam het wel doordat ik zelf niet oké was en mezelf niet goed voelde. Binnen een paar dagen mochten onze ouders Fleur al vasthouden en dat was dan ook een nieuw record. Het ging ook goed en ik had achteraf geen spijt. Ook de kraamvisite mocht haar gerust vasthouden en dit was voor velen ook een verrassing. De vorige keer was het toch echt wel een ding. In het begin ging het dus goed en kon ik haar prima afstaan.
Maar toen werd ze onrustig, begon ze met spugen, kreeg ze veel krampjes en begon de maagzuur. Mijn baby was ongemakkelijk en alleen rustig wanneer ze bij mij was. Vanaf dat moment had ik er moeite mee en geef ik haar eigenlijk bijna niet meer af. Ik heb het gevoel dat ze bij mij moet zijn en ik weet dat ze dat zelf ook het prettigst vindt. En wil dit dan ook niet teveel verstoren. Daarom draag ik haar ook veel in de draagdoeken die ik heb of in de draagza, dan is ze tevreden en hoef ik haar ook minder snel af te geven en is ze ook gewoon lekker rustig wat ik het belangrijkst vind.
In de kraamperiode was ik dus makkelijk en ik denk echt dat het komt doordat ik mij toen minder euforisch voelde. Nu ben ik beschermend, omdat ik merk dat mijn meisje niet tevreden is en pijn heeft waardoor ik een oergevoel krijg alsof ik haar moet beschermen. Maar uiteindelijk komt het allemaal wel weer goed. Dat gebeurde ook bij de andere twee.
Geef een antwoord