Toen ongeveer een jaar geleden mijn blog verdween ben ik veel blogs kwijt geraakt, ook heb ik bewust veel blogs weggegooid. Eén van de blogs die verdwenen is, is de blog over mijn tripje naar Londen met Netflix. Dit blijft toch wel een hoogtepunt van mijn blogger-bestaan. Ik ging samen met Robert naar Londen toe om de eerste afleveringen van Orange is the New black season 2 te bekijken. Inmiddels alweer bijna 3 jaren geleden. 

We vertrokken vroeg, Aron was al bij mijn ouders en wij vertrokken richting schiplhol. Jip schiphol ik ging namelijk voor het eerst in het vliegtuig SHIT! Ik riep altijd dat ik niet in een vliegtuig durfde, maar uiteindelijk voelde ik mij onwijs dapper haha! Robert en ik moesten helaas apart vliegen doordat het allemaal best wel last minute was geregeld er zat ongeveer een uur verschil tussen onze vluchten en ik vertrok als eerste. Op zich was ik hier wel blij mee, dan hoefde ik niet alleen te wachten op Schiphol, wel in op Heatrow, maar daar kon ik me vast wel redden. Mijn vliegtuig vertrok gelukkig zonder vertraging en als een powervrouw (jip zo voelde ik mij) zat ik in het vliegtuig te genieten van deze belevenis.

Aangekomen in Londen zag ik allemaal berichten van Robert dat zijn vliegtuig helaas vertraging had. Gelukkig was er gratis Wifi op het vliegtuig waar ik me prima mee kon redden. Ik dacht dat wij op dezelfde plek aan zouden komen, maar Robert zijn vliegtuig kwam aan een hele andere kant aan en ik sprong met een noodgang in een bus. Precies op tijd kwam ik aan bij zijn deel van het vliegveld.

Op naar het hotel

Alles was vet goed geregeld door Netflix, we pakten de metro richting de stad zelf en stapten halverwege uit om de rest verder lopends te kunnen doen. We liepen door de stad heen richting ons hotel en WAUW. Dit is misschien wel het meest luxe hotel geweest waar ik ooit heb mogen overnachten. We werden naar onze kamer gebracht en troffen daar een fijne plek aan. Even snel opfrissen en hup de stad weer in. We hadden ongeveer 24 uren in Londen en wilden zoveel mogelijk zien van de stad. We liepen door de stad en her en der namen we een hapje. Wij vonden het zonde van onze tijd om ergens rustig te gaan zitten eten. We liepen door de stad zelf, bekeken winkels die we hier niet hadden. Rond een uur of 19:00 waren we weer bij ons hotel om ons op te frissen voor wat er nog ging komen.

Orange is the new black 

We moesten richting het hotel waar de cast van Orange is the new black sliep en daar was een screening. Na een beetje chaos van het hotel kwamen wij op de juiste plek en werd het eerste wijntje naar binnen gewerkt. Daarna mochten we door lopen naar een bioscoop zaal waar we eerst een kort interview moment hadden met de cast van Orange is the new black. (Ik heb nu twee keer een screening mee gemaakt en beide keren heb ik andere cast members gezien, leuk! Daarna mochten we al de eerste afleveringen bekijken wat natuurlijk ook weer heel tof was. Ondertussen kletste ik met Karina van trotsemoeders.nl. Een leuke vrouw waar ik nog steeds contact mee heb!

Londen by Night 

Het was nog vrij vroeg toen de screening was afgelopen en Robert en ik besloten op zoek te gaan naar BIER! haha. Dat hoort er toch wel een beetje bij als je in Londen bent toch? We doken een bar in waar ze allerlei biertjes schonken. Na wat advies van de barman besloten we twee biertjes te nemen met ieder zijn/haar eigen smaak. Ik had een iets zoetere variant en die smaakte prima. Daarna liepen we door Londen heen en gingen we nog even de M&M store in, gewoon om even gezien te hebben haha. We namen beide een zakje M&M’s mee en liepen daarna weer naar buiten. Er waren onwijs veel straat artiesten bezig en dans groepen. We haalden een stuk pizza en genoten van de avond. Man wat was het fijn in Londen.

De volgende dag 

We besloten vroeg op te staan, even douchen en hup naar het ontbijt. Een lekker luxe ontbijt stond er voor ons klaar en met een muffin en een homp zalm kon ik de dag wel weer aan haha. De koffers in pakken en hup verder Londen verkennen. Wij besloten zo min mogelijk de metro te pakken en lopends zover mogelijk te komen en hierbij zoveel mogelijk te zien. We liepen langs de Big Ben, The Londen Eye en natuurlijk langs het paleis. Daarna zo door een park richting een metro station. Weer moesten we apart vliegen dus het was fijn om op tijd op het vliegveld te zijn. Konden we ons laatste geld opmaken en zo het vliegtuig in stappen. Robert moest er dit keer eerder uit, maar ik was nu al zo’n powervrouw geweest dat het ook deze keer weer ging lukken. En dat gebeurde ook. We stegen bijna gelijk op en landen vlak na elkaar weer op Schiphol.

Ik ben mijn hart verloren in Londen en hoop er in 2018 weer een bezoekje te mogen brengen.