Therapie voor honden angst bij een kind onze ervaring

In augustus 2019 begonnen wij thuis met Therapie voor honden angst bij een kind, of nou ja niet thuis maar bij een GZ instelling. Tijdens de onderzoeken van onze oudste kwamen wij er namelijk achter dat de angst voor honden zijn leven toch wel heel erg beïnvloed. Ruim een jaar geleden hadden wij een grote doorbraak, iets waar van ik nooit had verwacht dat zou gebeuren gebeurde. Toen ik dit deelde kreeg ik veel vragen of ik er meer over kon vertellen, omdat er blijkbaar veel kinderen zijn die met deze angst kampen. In overleg met onze oudste hebben wij samen besloten om er iets meer over te vertellen. Therapie voor honden angst bij een kind daar vertel ik je graag meer over.

Wij begonnen met het uitzoeken van de angst. Waar komt de angst vandaan? Is er een verklaring voor? En wat maakt je dan zo bang? Door middel van het maken van tekeningen, het kijken van filmpjes en het kijken van plaatsen gaf onze oudste aan wat hij eng vindt. Je kon ook goed aan zijn reacties merken dat hij bepaalde dingen echt niet fijn vond. Ook gingen wij een lijst met doelen maken, wat wil je kunnen? Wanneer vind hij dat hij niet meer bang is en wat is voor ons de grootste stap die wij kunnen maken. We maakten een mooie doelen lijst met als beloning; dat hij alleen naar de winkel mag én alleen naar school mag fietsen.

Ik ga heel eerlijk zijn dat ik er een hard hoofd in had. De eerste sessies gingen echt niet goed en we leken weinig sprongen te maken. De angst voor honden werd er niet minder op, maar je moet alles natuurlijk tijd geven. Rome is ook niet in één dag gebouwd toch? Na een x aantal sessies besloot de therapeut om een paar sessies met EMDR toe te passen. Er was geen duidelijk beeld van waar de angst vandaan kwam, maar zijn tekeningen gaven wel iedere keer dezelfde angsten aan. Met die tekeningen gingen wij aan de slag. Daarnaast was er nog de optie om schematherapie toe te passen.

Ik ben verbaasd over wat EMDR doet. Het was heel heftig, maar je merkte ook zo veel verschil. Na de eerste EMDR sessie was er alweer een grote stap genomen en konden wij zonder gevaar voor iedereen langs een hond fietsen. Wel met de nodige controle, maar zonder grote paniek.  De angst kreeg zijn plekje. Vanaf de EMDR sessies zagen wij echt veranderingen, maar de grootste stappen moesten nog genomen worden.

Wij wilden namelijk dat hij een ervaring zou krijgen met een hand. Dus dat deden wij. Zijn therapeut gaf aan dat ze langs wilde komen om met een hond te wandelen, dit was namelijk één van de doelen. Wij namen contact op met één van mijn vriendinnen (Thanks Room!) die een schat van een hond heeft en altijd had gezegd als ik moet en kan helpen dan doe ik dit graag. Dit gebeurde ook en dat was super lief en fijn. De hond kende Aron al een beetje waardoor het stapje al iets minder werd.

De week voorafgaand aan de afspraak was hij heel zenuwachtig. En toen de hond binnen kwam zat hij boven op de tafel. Binnen probeerde wij wat oefeningen en al snel gaf Aron aan (toen het droog was) dat hij wel naar buiten wilde. Ik bleef binnen, mijn vriendin had haar baby mee die ik mocht knuffelen. Daarnaast waren we anders met 4 volwassene, 1 kind en een hond. Ik denk dat het voldoende was. Na zo’n 20 minuten kwamen ze weer binnen en liep mijn kind met een hond aan de lijn. Man wat was ik trots, hij vertelde het ook vol trots en ik kon mijn tranen niet bedwingen. De angst voor honden heeft zo’n invloed op zijn leven.

Na de eerst stap probeerden wij nog een stap. En ging hij opeens van het aaien van de hond, naar de hond een koekje geven. En zat de hond eerst vast aan de riem? 10 minuten later liep hij los door onze woonkamer. En mijn jongen bleef rustig, werd steeds meer ontspannen. En aan het einde van de middag knuffelde hij Zlatan.

De therapeut leerde hem dat je eng spannend hebt en leuk spannend. En dat angst ook snel weer weg gaat. Hij leerde dit door het gebruiken van een getekende thermometer en dat ging goed! Wat een stappen en sprongen maakte hij die middag. Nu is het natuurlijk de kunst om het te onderhouden en dat doen we ook. We zoeken wandelpaden op waar vaak honden lopen en lopen er langs zonder angst. Als er een hond voor het huis is dan stappen we ook even naar buiten en vragen we of wij even mogen aaien of gewoon even mogen langs lopen. Dit allemaal om de boel te onderhouden, om er voor te zorgen dat hij het positieve gevoel blijft vast houden. En tot dusver gaat het goed, heel goed! Hij heeft zelf al contact gezocht met de hond die hij eigenlijk heel eng vond.

Ik ben trots op hem, heel erg trots op hem! Heeft jouw kind ook angst? Therapie voor honden angst bij een kind kan iedereen krijgen. Geef dit aan bij de huisarts diegene kan je doorverwijzen naar een psycholoog. Woon je in noord Nederland dan kun je ook naar de durf poli toe.

Wij zijn MEGA trots op hem dat hij zijn angst aan durfde te gaan en heeft overwonnen!