Sofie heeft al een speentje vanaf dat ze heel klein was, en is sindsdien verknocht aan dat ding geweest. Al een paar keer had ik gezegd dat ik van die speen af wilde, omdat ik vond dat ze wat begon te slissen. Ook wist ik dat dit niet heel gemakkelijk ging worden. Afgelopen week nam ik met de hulp van een vriendin de stap en knipte ik samen met Sofie haar heilige speentje door.
Ik heb niks tegen spenen, maar god wat baalde ik toen Sofie toch wel heel graag haar speentje wilde. Aron had ook een speen in het begin en die hadden wij na 6 weken er alweer vanaf. Deze keer ging dat echt niet lukken, want zonder ging ze niet slapen.
Afgelopen week had ik visite van een vriendin en die begon met Sofie over haar speen. Wij hadden dit al een paar keer geprobeerd o.a. toen Fleur net geboren was en toen Sinterklaas in het land was. Maar het leek niet te werken en wij hadden op dat moment niet de juiste doorzettingsvermogen. Nu was het anders en vond ik het echt prima dat de speen door geknipt werd ook Sofie vond dit een goed idee. Ik pakte de schaar en samen knipten wij hem door een gooiden wij hem in de prullenbak. Ik maakte geen beloftes en zag wel hoe zou gaan als ze op bed ging.
Nou dat hebben wij geweten hoor. Huilen, snikken een groot verdriet had ze. Ze wist natuurlijk dat er meer dan één speen voor haar in huis was, maar wij hielden vol. Het heeft ons de eerste avond 1.5 uur gekost, maar uiteindelijk viel ze heel lief in slaap zonder speen. ’s Nachts werd ze nog één keer wakker en vroeg ze om haar speentje. Ro heeft haar weer in bed gelegd en al snel viel ze weer in slaap.
De volgende dag was ze mega trots, want ze had het gered zonder speentje. Ze nam haar cadeaubon mee en een paar centjes van mij en kocht zichzelf een toffe roze stokpaard in de vorm van een unicorn. Op naar haar middagdutje. Dat ging verbazingwekend snel, maar hoe kwam dit? Mimi had ergens op haar slaapkamer een speen gevonden. Na haar slaapje hebben wij ook deze samen door geknipt en weggegooid.
’s Avonds was het mijn verjaardag en moesten wij het toch weer proberen. Mijn vader legde haar op bed en binnen no-time stond ze weer op de overloop. Dit hield ze een half uur vol waarna ze heel lief in slaap viel en de hele nacht door sliep. De hele dag heeft ze het niet over haar speentje gehad en ik vind het zo knap!
De derde dag wilde ze ’s middags niet slapen, maar ze vroeg ook niet om haar speen. Weer een stapje verder, want normaal vroeg ze overdag ook regelmatig naar haar speentje. Volgens mij zijn we over het ergste heen. Dit bleek ook toen ze ’s avonds nadat ik één keer bij haar was geweest viel ze heel lief in slaap.
Eigenlijk hadden wij geen plan en blijkt het tot zover gewoon de juiste timing. Fijn! Want ik wilde er wel heel graag vanaf. Ik kan dan ook geen tip delen behalve dat wanneer je begint je ook moet volhouden, hoe verdrietig ze ook zijn.
Geef een antwoord