inmiddels is het alweer bijna twee week geleden dat Sofie geboren werd, wat vliegt de tijd! Inmiddels keert de rust weer terug in ons huis en vind ik mijn momentjes om achter de laptop te kruipen zo nu en dan weer terug. Het is dan ook tijd om mijn vlugge bevallingsverhaal te delen. 

Dinsdag 7 april 2015 – Om 18:20 hadden we een controle afspraak bij de verloskundige. Robert en ik gaven daar aan dat ik op was door de voorweeën die ik al drie week had. De verloskundige gaf aan dat ze we wil kijken of ze kan strippen en Robert en ik vinden dit een goed plan. Na de normale controles, waarbij we Sofie nog even mooi op de echo konden bekijken, deed de verloskundige een poging tot strippen. Man wat een pijn! Logisch ook want alles zat nog muur vast. We besloten het er maar bij te laten en maakten een afspraak voor twee dagen later.

Thuis aangekomen vernam ik direct dat mijn buik pijn deed, ik had menstruatie krampjes wat natuurlijk kon komen door het toucheren. Robert ging trainen en ik besloot onder de douche te gaan en vroeg mijn bed in te duiken. Onder de douche merkte ik al wel dat mijn buikpijn pijnlijker werd. Ondertussen appte ik Robert of hij nog een frikadel mee wou nemen van de snackbar. Dit deed hij en hij bracht daarna de auto weer terug naar zijn ouders, beide hadden we achteraf een  voorgevoel dat de auto beter hier had kunnen blijven.

Toen Robert weer thuis was lag ik al op bed, we besloten nog een aflevering How I met your mother te kijken. Tijdens het kijken gaf ik aan dat ik krampen had net al bij mijn miskraam. Geen fijne gedachten aangezien je dan herinnert wordt aan iets waar je liever niet mee bezig bent. Ik besloot te gaan slapen en Robert deed iets later het zelfde.

Tegen 02:00 uur werd ik wakker van de krampen. Ik zat op twitter en raakte in gesprek met Marlieke, ik vertelde haar wat ik voelde en samen kwamen we tot de conclusie dat het misschien wel begonnen was. Ik wekte Robert en met een lichte twijfel liet ik hem de auto halen. In mijn hoofd dacht ik namelijk nog steeds dat ik voorweeën had aangezien alles nog muur vast zat. Terwijl Robert de auto ophaalde verloor ik mijn bloedprop. Ik wist het nu zeker, ons meisje kwam er aan!

Toen Robert terug was zijn we naar beneden gegaan, ik vond het namelijk erg fijn om te staan tijdens mijn weeën. Ondertussen besloten we de verloskundige maar te bellen, wederom weer met een twijfel. (straks belden wij hem wakker voor niks) Een 20 minuten later stond de verloskundige op de stoep en gingen we boven even wat controles doen. Op dat moment braken ook mijn vliezen, licht euforisch werd ik daarvan; ze komt nu echt!

Aron werd ondertussen wakker en we besloten mijn ouders te bellen om hem op te halen. De verloskundige vertrok ook weer en we spraken af dat wanneer er meer ritme in zou komen wij weer zouden bellen. Hij verwachte dit binnen 1 a 2 uur. Een half uur later hingen we alweer aan de telefoon haha! Niet vel later stond hij er weer en ik had ruim 4 cm ontsluiting. We besloten richting het ziekenhuis te gaan. Wat een hel weeën opvangen in de auto, maar i did it!

Aangekomen in het ziekenhuis ging het allemaal erg snel. Toen we op de verloskamer waren merkte ik namelijk al snel dat ik persdrang kreeg. Het bed, die net omhoog gezet was, werd snel weer omlaag gezet en het alarm werd in gedrukt voor assistentie. 8 minuten later, om 05:48 was Sofie geboren.

De hele bevalling ging heel netjes en natuurlijk. En volgens de verloskundige was het een bevalling uit het boekje. Ik deed er een kleine 4 uur over en voelde me na die tijd ontzettend goed! Dit heb ik eigenlijk de hele tijd zo gehouden. Wel had ik de eerste dagen het gevoel dat ik iets vergeten was, de bevalling ging zo snel en daardoor miste ik voor mijn gevoel stukjes. Stukjes die er niet waren.

Een korte bevalling, maar nog wel een lange blog! Ik kijk positief terug op mijn bevalling en riep zelfs doe mij er nog maar 5!  Niet echt natuurlijk, maar op die manier zoals het ging kan ik er makkelijk nog 5 uit werken.