Inmiddels zitten wij bijna 10 weken op het vakantiepark een fijne plek om tijdelijk te wonen, maar inmiddels is het fijne er wel vanaf. De eerste weken voelt het alsof je op vakantie bent, maar inmiddels voelt het als een huis waar je in woont. Een huis waar je in woont zonder je eigen spulletjes en voor de kinderen zonder hun eigen kamertje. En Aron? Die is er klaar mee.
De afgelopen weken is het pittig voor Aron. Ik merk aan hem dat de hele renovatie hem nu op breekt. Het is natuurlijk ook veel intensiever. We staan eerder op en gaan later naar huis. Tel daar de spannende periode van Sinterklaas bij op en je krijgt en vermoeid kind. Ook is het tegenwoordig dagelijkse kost om continu te vragen wanneer ons huis klaar is. Aron is een kind die houvast nodig heeft. Ik moet hem kunnen vertellen wanneer er iets gebeurt en wanneer we bijvoorbeeld weer naar huis kunnen. Door dit elke keer voor ons uit te schuiven krijgt hij onrust, zoals hij op dit moment heeft. Ik kan hem niet vertellen dat wij met sinterklaas weer thuis zijn, want zeker is het nog niet. Ook kan ik hem niet vertellen of we met zijn verjaardag wel thuis zijn, want ook dat is nog niet helemaal zeker. En wat dacht je van zijn kinderfeestje? Gaat die wel door? Of moet dit anders? Allemaal dingen waar hij over nadenkt nu het einde in zicht komt en er voor hem een spannende periode is begonnen.
Hoe geef ik hem meer rust?
- Op vrije dagen ook echt vrije dagen aanbieden. Lekker in een pyjama rondlopen en hangen waar hij maar wil.
- Af en toe even een dutje doen overdag is niet zo’n straf
- Een middagje thuis van school om bij te tanken? Geen probleem. Hij is sinds dat hij naar de basisschool gaat nog geen enkele keer ziek geweest dus een keertje uitrusten mag dan ook.
- Af en toe kijken in huis; ongeveer 1 keer per week ga ik samen met Aron kijken in ons thuishuis. Dan ziet hij hoe het ervoor staat en kan ik hem aanwijzen en uitleggen wat ze eventueel nog allemaal moeten doen.
- Samen zijn kamer bedenken; natuurlijk moeten er ook leuke dingen gebeuren en krijgt Aron een andere kamer. Om zijn kamer nuttig te maken heeft ie wat nieuwe spulletjes nodig en die zijn wij afgelopen zondag gaan uitzoeken bij de ikea.
Taart?
Afgelopen week kregen wij te horen dat de kans groot is dat wij vanaf 1 december weer terug kunnen naar ons eigen huis. Ik besprak dit ook met Aron en gaf aan dat het niet zeker is, maar dat de kans aanwezig is dat wij terug kunnen. Aron reageerde daarop met de vraag of wij ook taart gaan eten als ons huis weer klaar is. Wat denk je? Natuurlijk eten wij taart als wij weer naar huis kunnen! Het mag gevierd worden. En wanneer de renovatie helemaal klaar is, dan drinken wij een fles champagne leeg denk ik 😉
Nog even doorzetten en dan zal Aron weer rust vinden en hopelijk weer helemaal zichzelf zijn. Duimen jullie mee dat wij Sinterklaas en zijn verjaardag thuis kunnen vieren?
Ahhh ik duim voor je mee. Is wat voor een kind. Wij kunnen ben relativeren maar kinderen zijn zo gevoelig.
Het is niet niks zo’n renovatie.. en ik doe precies hetzelfde met zoveel mogelijk rust en sem blijft ook rustig een keer een dagje thuis in goed overleg met de juf ..die gelukkig ook niet moeilijk doet…sem is een heel gevoelige jongen die dat ook nodig heeft wij zitten hier ook 10 weken en weten uberhaupt ook niet wanneer we terug kunnen.. Soms als ik daar ben denk ik schiet op en soms denk ik ook van niet haha maar komt wel goed en klaar alleen weten we niet wanneer…
Gaat goedkomen en gelukkig is het het fijn dat hij na opa en oma kan. Maar snap het volkomen ook voor jullie geeft dat rust. Niet alleen Aron maar ook Sofie en jullie zijn er aan toe. Duim omhoog
Wij duimen heel hard mee!!
Heftig hoor, zo’n renovatie, zeker voor die kleintjes. Ik duim onwijs hard mee dat jullie per 1 december in jullie huis kunnen.
Echt heel vervelend dat dit natuurlijk op jullie hele gezin zo’n effect heeft. Ik duim mee!
Nou, kan me goed voorstellen dat het steeds zwaarder wordt. Ik duim ook voor je dat het gaat lukken om 1 december terug te gaan!