Personal – Hoe gaat het nu?

Aan mijn blog kon je wel zien dat even niet zo lekker ging met mij. De bevalling was een eitje geweest, maar de periode erna had er goed ingehakt. Hiervan heb ik ook echt even bij moeten komen. Onlangs kwam het verslag van mijn kraamweek online en dat was voor mij de beste therapie. Ik heb de blog geschreven en al mijn schuldgevoelens er even lekker uitgejankt. Want schuldgevoelens dat had ik, omdat mijn lichaam voor mijn gevoel faalde.

Ik was kwaad op mezelf dat de borstvoeding niet lukte en dat Fleur een de flesvoeding moest. Niet omdat ik flesvoeding slecht of verkeerd vind, maar omdat Fleur begon met spugen vanaf het moment dat ze flesvoeding kreeg. Hierdoor werd ik zo kwaad op mezelf en op mijn lijf dat het faalde in datgene waar het in principe voor gemaakt is.  Het heeft mij even gekost om dit gevoel los te laten, want door een beetje te goochelen en te proberen kwamen wij achter wat trucjes waardoor Fleur minimaal spuugt.

Toch vind ik het hele flesvoeden anders en minder intiem. Men kan wel zeggen dat je flesvoeding heel intiem kan maken, maar die appelvormige oogjes die je aankijken tijdens het geven van de borstvoeding zijn er niet, tenminste niet bij mijn kinderen. Het intieme, het momentje dat je samen hebt is met de fles anders en natuurlijk knuffelen wij erop los, het voeden vind ik anders. Maar zoals Carrie Underwood goed en mooi zingt:

It’s so easy to get lost inside
A problem that seems so big at the time
It’s like a river that’s so wide it swallows you whole
While you’re sitting around thinking about what you can’t change
And worrying about all the wrong things
Time’s flying by, moving so fast
You better make it count ‘cause you can’t get it back

Deze tekst komt uit het liedje So Small en een deel van dit liedje stond ook op het geboortekaartje van Sofie. Laat ik het liedje maar zien als een duidelijke boodschap die mij door moeilijke periodes heen helpt. Tijdens het typen van dit blog hoor ik de tekst toevallig en het klopt bij hoe het nu gaat.

En verder 

Buiten dat om gaat het eigenlijk heel goed! Ik kan weer fietsen zonder dat het pijn doet en het maken van een wandeling gaat ook steeds beter. Ik probeer weer lekker in beweging te zijn en op de dagen dat Sofie naar school is een grote wandeling te maken met Fleur. Beweging doet mij goed en zorgt dat ik even lekker kan ontspannen. En tja verder mogen wij niet klagen. Fleur is een makkelijk meisje, huilt alleen als ze gepoept of geplast heeft en dat zorg ervoor dat ik goed tot rust kan komen.

elke dag gaat het een stukje beter en geniet ik nog meer van ons kleinste meisje. Vandaag heb ik een afspraak bij de dokter over anticonceptie en donderdag mag ik voor het laatst de verloskundige praktijk binnen wandelen voor mijn nacontrole. Aanstaande vrijdag mag Fleur op haar eerste afspraak komen bij het consultatie bureau en is de kans aanwezig dat ze ook direct haar eerste prikjes krijgt. Spannend? Ja!