Het komt steeds dichterbij, onze bruiloft! Ook Aron merkt die spanning en vraag er dan ook regelmatig na. Afgelopen week zat ik met Aron op de fiets, en vroeg hij: ‘mama gaan we nu trouwen?. Ik vertel Aron namelijk dat wij met z’n drietjes trouwen. Want hij hoort nou eenmaal bij ons. Aron is (op mijn beste vriendin na) de enigste die de jurk gezien heeft. Ik zat met Aron aan tafel en de foto op mijn telefoon moest ik gewoon laten zien. Ook voor hem zodat ik hem wat meer kon uit leggen dat papa en mama gaan trouwen. Zijn reactie op mijn jurk was onbetaalbaar: ‘ Wauw mama, dat is echt prachtig!’. Mensen die Aron een beetje kennen weten precies met wat voor enthousiasme hij dit gezegd heeft. Ik vroeg hem ook of hij nog wist wat hij aankreeg, dit was hij niet vergeten. ‘Aron krijgt pakje aan, met strikje!’, ‘mama ook strikje?’. Ontzettend lief natuurlijk, ik hoop dat hij het op de dag zelf ook allemaal nog begrijpt.

Tijdens de bruiloft zal Aron ook centraal staan, hij hoort bij ons. Zo geeft hij (hopelijk) de ringen. Aron kijkt al erg uit naar de bruiloft, elke dag vraagt hij er wel iets over, of zegt hij er iets over. Het ene moment trouwt hij met mij, het andere moment met Robert en mij en af en toe komt marjolijn even voorbij haha.

Zijn kleding ligt al klaar, zijn rode schoentjes staan klaar om gedragen te worden. Nog even wat reserve witte overhemden aanschaffen en dan kan voor Aron ook het feest begin. Want de vraag: ‘mama?’ Jij bent een Kaldijk en ikku ben een Norder en papa ook Norder’ ben ik inmiddels wel zat. Ik wil ook een Norder zijn! (niet omdat ik de naam mooi vind)

Nog 8 dagen, en dan trouw ik met Robert en ook met Aron. De mannen die mij gelukkig maken.