Onlangs konden jullie al mijn bevallingsverhaal lezen en daarop volgend kwam natuurlijk mijn kraamweek. De week waar ik al maanden naar uit keek, omdat ik de vorige keren zo genoten had van de kraamweek. Deze keer hoopte ik ook weer zo’n fijne wek te hebben. En dit klopte deels ook wel, maar deels was het ook een hele zware week. Een week waarvan ik niet verwacht had dat ie zo zou lopen en waarbij ik dankbaar ben voor de goede zorgen van onze kraamverzorgster en de verloskundigen.
Het begin
Vlak na de bevalling kwam onze kraamverzorgster binnen lopen. Mijn eerste gedachten: yes geen oud iemand! Ik hoopte stiekem al op een iemand die net als ik jong was, omdat ik hier een beter gevoel bij heb. Gelijk hielp ze de verloskundige met de nageboorte en ging ze daarna met Robert aan de slag. Ik merkte al wel dat het allemaal wel liep en ik mij daar niet druk over hoefde te maken. Wij besloten eerst allemaal te gaan slapen en zouden haar in de loop van de dag weer zien. Dit leek ons wel prettig met het avond eten. Ook vond ik het prettig dat de kinderen haar konden ontmoeten. De kinderen reageerden direct goed op haar. Ik zelf voelde mij redelijk oké, maar merkte wel dat ik mij deze keer anders voelde dan de voorgaande keren. Ik was moe, waarschijnlijk van de weken voor de bevalling en mijn ‘onderkantje’ voelde ook beurs aan. Er stond een bed in de woonkamer en daar heb ik eigenlijk de gehele kraamweek op gelegen. Na dag 1 hebben wij hem verplaatst naar een andere plek in de woonkamer, zodat ik er zoveel mogelijk gebruik van kon maken. De borstvoeding ging direct na de bevalling goed en ik mocht eigenlijk niet klagen. Ondanks de vermoeidheid ging het wel heel goed! Toen dacht ik nog dat het een hele fijne week ging worden.
Na een paar dagen
Na een paar dagen merkte ik dat het aan happen tijdens het geven van de borstvoeding verschrikkelijk veel pijn deed. Shit! Uiteindelijk lag de hele boel open en ging ik aan de slag met gaasjes om het te verzachten. De borstvoeding ging ik echt nog niet opgeven. Fleur dronk namelijk heel goed en kwam al heel snel weer aan. Dit wilde ik liever niet verstoren. Ik bleef de dagen nog veel in bed liggen en ook ‘s avonds sliep ik nog niet direct boven. Het trap lopen was niet heel prettig en mijn lijf was gewoon te moe om elke keer stukken te lopen. Op dag 3 ging Fleur voor het eerst in badje en het was heerlijk om haar te zien genieten. Ze ontspande helemaal en genoot er enorm van. In huis liep alles lekker door. Aron ging naar school en was heel relaxt en Sofie was na een paar dagen ook goed gewend aan de komst van Fleur. Het leek allemaal zo goed te gaan dat de verloskundige, kraamzorg en ik nog zeiden dat het haast te goed was om uit te spreken.
En dat bleek ook..
Op zondag werd ik helemaal niet lekker wakker. Ik had onwijs veel last van het aan happen en toen ik wakker werd wilde ik haar niet meer aanleggen. De pijn die het deed was verschrikkelijk en ik kon alleen maar gillen en huilen van de pijn. Ik besloot haar nog één keer aan te leggen en heb haar daarna naast mij op bed gelegd. Ik wist dat het niet heel lang zou duren voor de kraamzorg kwam en we dan naar een oplossing konden kijken. Ondertussen was ik op borstvoedingssites opties aan het bekijken. Fleur was gelukkig voor een korte periode verzadigd. Toen de kraamzorg binnen kwam had ik al snel door dat ik zieker was dan ik in eerste instantie dacht. Ik had hoge koorts en het leek erop dat ik er ook nog een borstontsteking aan beide borsten bij had gekregen. Met de hand kolfde ik wat melk en ondertussen werd de verloskundige gebeld voor een kolf. Het flesje dat ik met de hand kolfde gaf ik aan Fleur. Ik kon alleen maar huilen, wat een ellende was het. In overleg met de verloskundige besloten we even niet live te gaan voeden, met de kolf melk te voorzien voor Fleur en de tepels en borsten wat rust te geven. ‘s Middags bleek ik niet veel melk eruit te krijgen en de kraamzorg adviseerde om kunstvoeding in huis te halen. Ik appte mijn moeder of ze dat voor mij wilde halen in de hoop dat ze even langs kwam. Wat een verdriet had ik vanaf dat moment, ik wist namelijk al hoe dit zou eindigen. Voordat ik beviel had ik Ro moeten beloven dat ik niet weer zou gaan lijden voor de borstvoeding en zou stoppen wanneer ik weer ontstekingen en dergelijke kreeg. Dit kwam deze keer alleen eerder dan verwacht. Ik gaf aan dat als ik nu kunstvoeding in huis zou krijgen ik zou willen afbouwen. Ik heb de hele zondag op bed gelegen doordat ik zo ziek was. Ook mijn avond eten werd op bed bezorgd. Naast de ellende die ik moest doorstaan ging Fleur haar gewicht ook stagneren. Dit deed Sofie ook en dat was niet heel prettig.
Op maandag
De dag erna leek het nog niet echt beter te gaan. De koorts was niet gezakt en nog steeds kon ik alleen maar huilen. Ik kolfde braaf om de drie uurtjes en gaf Fleur daarna een flesje borstvoeding wat wij aanvulden met kunstvoeding. Ik merkte al dat mijn voeding minder werd, kwam het doordat ik het al afsloot in mijn hoofd? Geen idee. Doordat de koorts niet gezakt was, maar alleen maar hoger werd de verloskundige weer gebeld. Niet veel later stond ze naast mijn bed en werd besloten om een kuur te starten. Mijn ouders pikten het op de apotheek en ik kon beginnen. Ik lag wederom de hele dag in bed en dat voelde best zuur. Robert was namelijk weer aan het werk en Sofie moest wederom weer weg. De kuur leek gelukkig zijn werk te doen. Aron ging uit school naar mijn ouders toe zodat ie naar zwemles kon. dit soort dingen moeten voor de kinderen natuurlijk gewoon doorgaan. Fleur had die dag ook haar hielprik en gehoorscreening dit ging gelukkig wel heel erg goed! Ook werd ze in bad gedaan naast mijn bed en nam ik het even over. Het was fijn om even iets positiefs te doen. Ook Fleur haar gewicht was omhoog gegaan, maar dat moest ook wel met de kunstvoeding die ze nu kreeg.
Dinsdag
In principe zou dit mijn laatste dag kraamzorg zijn. Ik zat weer beneden en het leek allemaal goed te gaan. De verloskundige kwam en ik gaf aan dat het goed ging en dat ik het op deze manier allemaal wel ging redden. De kraamzorg was er tot een uur over drie en ik probeerde zelf weer wat op te pakken. Ik knoopte Fleur in de draagdoek, zodat ik haar dichtbij mij had. Ik sprak met de kraamzorg af dat ze de woensdag nog een dagje weer kwam, omdat ik het nog niet zag zitten. Vanuit de verloskundige hadden wij gelukkig al de goedkeuring voor extra kraamzorg dagen. De avond ging ik vroeg op bed, want ik voelde mij toch iets minder. Ondertussen kolfde ik nog steeds, maar was ik wel begonnen met afbouwen. Ik merkte al dat één borst minder werd qua voeding en de borst die bleef ontsteken zat nog voldoende voeding in.
Woensdag
‘s Ochtends toen ik wakker werd was het weer mis. In eerste instantie voelde ik mij niet heel ziek, maar ik besloot wel direct even te temperaturen. Ik voelde niet heel koortsig maar de 39 graden die de thermometer aan gaf was toch iets anders. Shit! Dit was niet wat ik hoopte. De kuur had inmiddels moeten werken. Toen de kraamzorg kwam besloten we de dokter te bellen en kreeg ik een nieuwe kuur voor geschreven. Oh ik kon weer huilen van ellende. Ik hoopte zo de kraamweek die dag op een mooie manier af te sluiten. Ik kroop op de bank, omdat ik bij Sofie wilde zijn en Sofie mij ook nodig had. Ik had recht op een halve dag kraamzorg en regelde voor de middag oppas voor de kinderen. Ik bleef ondertussen alleen met Fleur thuis en probeerde te slapen. Maar in mijn hoofd was zoveel onrust dat het mij niet lukte. Ik baalde van het hele borstvoeding gedoe en zag het niet voor me hoe ik op deze manier voor drie kinderen ging zorgen. Gelukkig ging het die dag beetje bij beetje beter.
Donderdag
Ik werd fit wakker, yes deze keur deed zijn werk en ik begon weer helemaal fit te worden. Ik vroeg aan de kraamzorg of ze mee wilde naar buiten, want ik wilde nu toch wel even frisse lucht en Sofie had ook wel behoefte aan rondje. We gingen samen een stukje straat op en neer en daarna plofde ik neer op de bank. De laatste uurtjes kraamzorg waren aangebroken en ik keek er enorm tegen op om afscheid te nemen. Ik had zoveel hulp en steun gehad aan onze kraamzus. Net voor de lunch was het tijd om afscheid te nemen. Met tranen over mijn wangen nam ik afscheid en bedankte ik onze kraamzus voor haar goede zorgen en hulp. Een kraamweek die ik niet snel zou vergeten. Gelukkig kon ik hem positief afsluiten en trokken de ziektekiemen weg. De verloskundige kwam aan het einde van de dag nog de kraamweek afsluiten en ook tegen haar kon ik gelukkig zeggen dat het goed gaat.
Ik had mijn kraamweek heel anders voorgesteld en had niet verwacht dat de borstvoeding zo kut zou gaan. Over het hele borstvoeding zal ik nog een aparte blog delen.
Oh pff meid ik had wel meegekregen dat het geen fijne week voor je was maar zo heftig? Jeetje! Respect voor je keuze hoor!
Het heeft je niet mee gezeten.. zo naar als je je zo rot voelt terwijl je gewoon wil genieten van die bijzondere tijd! Ik heb precies hetzelfde gehad alleen begon het op de dag dat we geen kraamzorg meer hadden.. ook een kuur gehad, veel pijn, gekolfd en met flesjes in de weer. Ik heb toen wel doorgezet met borstvoeding maar dat was 3 maanden ploeteren en toen alsnog gestopt omdat het nooit echt meer geworden is wat het zou moeten zijn. Soms denk ik wel ‘was ik maar eerder gestopt’ alleen kon ik die keuze toen echt niet maken..
Och meis, zo herkenbaar. En vooral het stukje van niet op willen geven, die constante tweestrijd. Bij mijn eerste zat ik tegen een postnatale depressie aan, met name door de borstvoeding. Bij de tweede van mijn man in de kraamweek al moeten stoppen omdat het weer die kant op ging. Uiteindelijk vond ik de rust wel na een paar dagen. Volgens mij is het door de hormonen zo vreselijk moeilijk om te stoppen!
Mooi om die foto van jullie buiten te zien. Schattig hoe Sofie naar jou kijkt!
Heel heftig.. Ik heb net 4 dagen geleden borstontsteking gehad.. Doordat ik op mijn werk druk had en snel en verkeerd gekolfd had.. Savonds thuis 39 graden nadat ik 2 paracetamollen had gehad.. Verschrikkelijk wat ziek je dan kan zijn.. Gelukkig gaat het steeds weer wat beter met je.