Al heel wat jaren heb ik moeite met mijn lichaam. Ik vind het moeilijk om mezelf te accepteren wanneer ik dun ben of wanneer ik aangekomen ben. Niks voelt goed genoeg. Dit zorgt ervoor dat ik soms in de knoop raak met mezelf.
Twee jaar geleden
Twee jaar geleden bereikte ik mijn top punt. Ik had 2 miskramen gehad en het zwanger worden wilde niet lukken. Ik had geen controle over het zwanger worden, maar wel over wat ik at en vooral wat ik niet naar binnen werkte. Dit zorgde ervoor dat ik in een korte periode heel veel afviel. Werd ik er gelukkig van? Een beetje, maar het geluk dat ik wilde haalde ik daar niet uit en kon ook nog eens onze wens dwarsbomen. Na een gesprek met vriendinnen kwam ik weer op het goede pad en had ik weer meer plezier in het eten.
Zwanger en daarna
Tijdens mijn zwangerschap had ik weinig last van het eten en aankomen. Ik vond mezelf heel mooi zwanger En kon dan ook heel erg genieten van mijn steeds dikker wordende buik. En na de zwangerschap vond ik het ook allemaal prima. Ik wist dat ik dikker was dan ooit (Voor mijn gevoel) en dat er ook echt iets af moest, maar ik genoot heel erg van het eten en gezellige momenten met lekkere hapjes.
En nu
En nu ben ik weer bezig met afvallen. Deze keer op een gezonde manier en samen met Robert. Een soort van onder toezicht haha! Zoals je misschien al hebt gelezen doen wij insanity en letten wij op wat we allemaal naar binnen werken. Niet meer niet eten, maar gewoon bewegen en lekker genieten van eten.
De spiegel en ik
Een hele tijd heb ik erg negatief naar mijn lichaam gekeken, het stond mij niet aan en ik kreeg niet de knop om om gezonder te gaan eten en meer te gaan bewegen. Inmiddels sport ik bijna dagelijks en kan ik mezelf weer waarderen in de spiegel, kan ik weer kleding aantrekken en denken van ‘ja dit lijkt leuk’.
5 Comments
Wat een dapper stuk, van een dappere sterke prachtige vrouw. Iedereen kan wel duizend keer zeggen dat je mooi bent of slank of niet te dik of in verhouding of whatever. Het komt niet binnen. Nooit. Alleen wat jij ziet komt binnen en daarom extra mooi dat je nu ziet wat ik zie. Die laatste zin, jaaa! Dit IS leuk! Trots op je!
26/05/2016 at 2:03 pmInderdaad heel dapper dat je er zo open over schrijft. Je mag er zijn! En knap dat je er nu op een gezonde manier mee bezig kunt zijn!
26/05/2016 at 7:30 pmMooi geschreven. Jezelf accepteren is denk het moeilijkste wat er is. Dan voel je je zwaar, ben je afgevallen is het eigenlijk ook niet goed genoeg… Ik herken je struggels. Maar Joyce, je bent een ontzettend mooie vrouw, met 2 prachtkinderen…!
27/05/2016 at 9:05 amIk ken het hoor, ik worstel al jaren met mijn zelfbeeld. Heb als tiener ook een eetprobleem gehad. Moeilijk hé…
27/05/2016 at 9:52 amWat goed dat je dit zo open verteld.
30/05/2016 at 1:02 pmOndanks dat ik nog geen kinderen heb herken ik mezelf hier toch wel een beetje in. Eén verschil; jij doet er wat mee en ik ga gewoon weer verder met Netflix kijken! Dus ik zou hier best wel een voorbeeld aan kunnen nemen!