Toen ik 8 jaar geleden voor het eerst moeder werd kreeg ik veel opmerkingen te horen. Veel vragen, zoals “was het gepland? En wat doe je nu met je school? en nog veel meer vragen. Ik voelde me constant bekritiseerd en voelde zoveel prestatie druk. Ja ik ben een jonge moeder en nee mijn leven is niet over, ik zou het voor geen goud anders willen doen.
Het duurde een tijdje voordat alle opmerkingen mij niks meer deden. Mensen uit mijn omgeving hadden een mening, vriendinnen die opeens geen vriendinnen meer waren en vreemden die je na keken. Allemaal mensen die een mening hadden over mijn leven, ons leven. Het duurde een tijdje dat ik de opmerkingen durfde los te laten.
Maar er is één vraag die ik nog steeds regelmatig krijg en die mij nog steeds raakt. Namelijk of ik geen spijt heb dat ik zo jong moeder werd, mensen denken dat ik veel dingen heb gemist in het leven. Dingen die ik niet heb meegemaakt, omdat ik al moeder werd. Mensen die dus eigenlijk vragen of ik liever wilde feesten in plaats van een mensje groot brengen. Mijn antwoord daarop is nee, ik heb geen spijt.
Ik ben namelijk moeder geworden en dat is het mooiste dat ik heb mogen doen. Ik ben echt veel liever met mijn kinderen bezig vroeg in de ochtend in plaats van dat ik lig te stinken in mijn bed na een avondje te ver doorhalen. Ik speel liever een kinder spelletje op mijn iPhone in plaats van dat ik loop te swipen op Tinder op zoek naar liefde. Ik val liever in slaap naast mijn man en met mijn kinderen dichtbij in plaats van op het logeerbed van een vriendin dicht bij de kroeg. En dat ik mijn carrière on hold heb gezet om een gezin te stichten? Nee daar heb ik absoluut geen spijt van. Wie weet doe ik dit wel als de kinderen groter zijn en anders is het ook prima op deze manier.
Het is iedereen zijn of haar eigen keus om te doen en laten wat ze willen. Vriendinnen zijn dol op stappen en genieten van hun vrijheid. Gaan net samenwonen en starten net met een vaste baan terwijl ze nog genieten van hun vrijheid. Ik ben blij voor hun dat dat hun leven is en dat ze daar van genieten. Net als dat vriendinnen het andersom voor mij ook zo voelen. Dat ze blij zijn dat ik mijn roeping als moeder heb gevonden.
Wat ik wil zeggen met deze blog is dat men eens moet stoppen met dit soort gevoelige vragen te stellen. Ik kan mij geen leven voorstellen zonder mijn inmiddels drie kinderen, mijn slapeloze nachten en mijn vroege ochtenden. Ik kan mij geen gelukkiger moment voorstellen dan het moment dat ik mijn drie kids samen zie genieten van elkaar. Dat mijn kleinste nachtbraker de hele dag ervoor zorgt dat ik lach, dat mijn middelste ervoor zorgt dat ik mijn krachten als moeder ken en dat mijn oudste mij moeder maakte en mij iedere dag weer doet verbazen. Want hij, hij maakte mij moeder en leert mij iedere dag weer nieuwe dingen.
JA ik ben een jonge moeder, mijn leven is niet over het is juist net begonnen!Β
Heel mooi omschreven! Ik was 21 toen ik Keano kreeg en zelfs toen kreeg ik al scheve gezichten. Terwijl als je je realiseert dat nog geen 40 jaar geleden het doodnormaal was als je op je 21ste al minstens 2 kinderen had. Ik heb wel eens opmerkingen gehad als "wat een leuk oppaskindje" uhm kind lijkt sprekend op mij. Ik ben ook blij dat ik hem vroeg heb gehad. Ik ben nu nog fit genoeg om van alles met hem te ondernemen, wie zegt dat ik dat op mijn 40ste zou kunnen?
Heel erg waar…. Ik was 19 toen Eva geboren werd en nee mijn zwangerschap was niet gepland maar kwam als een verrassing. Niet als een ongelukje maar als een verrassing. En ik ben zoooo ontzettend dankbaar dat mijn leven zo gelopen is.
Ik was een vreselijk onrustige tiener. Wist niet waar ik het zoeken moest of wat hetgeen zou zijn dat mij gelukkig zou maken. Mijn leven kreeg richting vanaf de dag dat ik wist dat ik moeder zou worden. Gaan voor het moederschap was een hele bewuste keus!!! En dat zou vrijheid moeten zijn die we allemaal mogen ervaren. Je eigen keuzes mogen maken, ook wanneer die niet stroken met wat de grote groep van je verwacht!
Ook mijn leven stopte niet met het krijgen van een kind, het werd er zoveeeeeel rijker van. Neemt niet weg dat jij en ik het beide wel onwijs getroffen hebben met onze mannen die net als wij ook durfden te kiezen voor het gezinnetje. Dat geluk is helaas niet voor iedereen.
Ik gun het je enorm dat mensen een verder kijken dan je verleden en het pad dat je tot nog toe bewandeld hebt. Want jou gezinnetje, dat mag duidelijk zijn is een heel bewuste keuze!!! Dat er nog maar vele mooie keuzes op je pad mogen komen, die jij zelf mag maken!
Lieve groetjes, Marieke
Heel mooi en eerlijk verwoord!