Als ik terug denk aan de basisschool en de middelbare school merk ik dat ik daar heel verdrietig van word en dat ik liever niet terug kijk op die periode. Ik be gepest en ook niet zo’n klein beetje ook. Afgelopen week was het week tegen pesten en daarom wil ik vandaag mijn verhaal doen en vertellen wat dit nu als moeder met mij doet.ย
Ik kan niet meer goed herinneren waar het begon, maar wat ik wel weet is dat het lang heeft geduurd. En de pesterijen gingen overal over. Op de basisschool ging het over kleding, haar en tot overmaat van ramp kreeg ik op een gegeven moment ook nog luizen. Tja gedoemd voor het leven en de pesterijen werden alleen maar erger. Er zijn momenten geweest dat ik niet naar school durfde, omdat ze zeiden dat ze bepaalde dingen gingen doen de volgende dag. Of juist momenten dat ik niet naar huis durfde, omdat ze zeiden dat ze achter mij aan zouden gaan. En dat gebeurde ook. Ik heb snel leren fietsen (dat doe ik nog steeds), omdat ik zo snel mogelijk naar huis toe wilde. Als ik er aan terug denk voel ik het verdriet en voel ik de angst weer. Er zijn zoveel dingen gebeurd en gezegd en stiekem ben ik blij dat ik het mij niet meer kan herinneren.
Op de middelbare school ging het verder, ik kwam deels weer bij dezelfde mensen in de klas en deels bij nieuwe mensen. Het ene moment was het heel gezellig en het andere moment was ik doodsbang voor wat mij ging gebeuren. Ook hier waren er momenten dat ik niet durfde en dat ik smoesjes bedacht om heen te gaan. In het examenjaar was het misschien wel het hoogte of nou ja het diepte punt. Samen met een vriendin werden wij zo verschrikkelijk getreiterd. Die vriendin van toen had meerdere keren per week hyperventilatie aanvallen en kwam ziek thuis te zitten. Na school ging ik vaak naar haar toe om te ontluchten. Terwijl ik iedere ochtend mezelf aan het verzetten was om naar school te gaan om de pestkoppen onder ogen te zien.
Daarna had ik gelukkig een 2-jarige opleiding waarbij er niet gepest werd en het allemaal een stuk leuker was. Maar het gepest blijft je altijd bij.
Nog steeds heb ik er last van…ย
En van al die pesterijen hรฉ heb ik nog steeds last. Ik kijk nog steeds in de spiegel en denk vaakย “jeetje wat een dik mens” of “moet je die konijnen tanden eens zien”.ย Ik ben mega onzeker over mezelf, over mijn blog en over van alles wat ik doe (behalve het moederschap daar ben ik dan weer helemaal niet onzeker over). Het beheerst veel stukjes van mijn leven en kan de mensen die mij gepest hebben, die mij hebben buitengesloten omdat ik anders was nooit vergeven. Ik heb moeite met vriendschappen, ben altijd bang dat diegene toch weer weg gaat en vertrouw daardoor niet snel iemand, want vaak klopt mijn gevoel. Misschien ligt dit wel aan mij hoor, geen idee en ik maak mij daar ook niet zo druk mee over.
Wat doet dit met mij als moeder?ย
Nu ik moeder ben merk ik nog meer wat de impact van pesten is. Als ik merk dat er gepest word bij Aron in de klas of dat ie buitengesloten wordt dan voel ik de pijn van toen weer. Ook al weer ik dat dit mijn manieren van moederen niet moet beheersen ik merk toch dat ik het lastig vind, want ik wil niet dat mijn kind het zelfde mee moet maken.
Nu ben ik benieuwd of jij vroeger ook gepest bent en wat dit met jou doet als moeder? Of was jij vroeger een pester en heb je daar spijt van?ย
Wat heftig om te lezen! Kinderen kunnen erg hard zijn helaas, dat heb ik in mijn jaren als SPW’er wel gezien. Zelf nooit ervaring mee gehad, met Keano gelukkig ook niet.
Zelf heb ik er gelukkig weinig ervaring mee. Mijn dochters lijken er ook nog niet mee in aanraking te zijn gekomen. Eerlijk gezegd heb ik geen idee hoe ik er mee om zou gaan, ik denk vooral mijn meiden proberen weerbaarder te maken en hun zelfvertrouwen op te bouwen.
Wat ik nog wel even kwijt wil.. Ik ben natuurlijk enkel een stille meelezer van je blog, maar ik volg je al bijna vanaf het begin. En ik vind je prachtig. Van binnen en van buiten. Je nare ervaringen hebben je wel (mede) gevormd tot wie je bent, en die persoon mag je heel trots op zijn!
Ik herken het zo wat je schrijft! Ik herinner me daarin tegen wel wat er allemaal gebeurd en gezegd is en dat volgt je je leven lang idd nog
wauw wat heftig joyce ๐ ik ben wel gepest op school maar niet zo erg. maar het kan echt de rest van je leven tekenen #knuf
Wat een vreselijk verhaal. ben je niet bang dat door je blog met openlijk foto’s en verhalen je kinderen juist pestgevoeliger zijn. Schoolgenootjes googelen namen als ze wat ouder zijn
Nee juist niet ik ben namelijk heel bewust over wat ik over de kinderen deel. En in principe is dit echt vrij weinig. Ik deel over Aron bijvoorbeeld amper is en bij Sofie ook steeds minder.
Hoi hoi!
Ik leg me bij de reactie van Bodil neer! Ik wilde nl onder haar reactie reageren, maar wist niet hoe! Kijk eens wat je bereikt hebt ondanks je zeer vroege zwangerschap van Aron! Je bent een kanjer!
Groetjes Claudia!
Heel herkenbaar wat je schrijft. Zelf ben ik sinds de middelbare school gepest, het gevoel is moeilijk uit te leggen. Wel weet ik dat ik mensen minder vertrouw en niet meer teveel durf te verwachten van vriendschappen.
Op dit moment zou ik nog niet weten hoe ik er precies op zou reageren als dit bij mijn kinderen gebeurt. Wel wil ik ze weerbaarder maken en meegeven dat ze meetellen en mooi zijn zoals ze zijn.
Dat ben jij ook, kijk waar je staat, wat je hebt neergezet en al hebt bereikt. Je hebt vele volgers die graag jou blog lezen om een momentje ontspanning voor zichzelf in te plannen. Dank je wel daarvoor Joyce.
Pesten is zo heftig en we blijven het met ze allen maar ontkennen.. dat vind ik erg! Sterker nog leerkrachten leren gewoon niet wat ze er aan kunnen doen en dan blijft het maar door gaan. Terwijl het zoveel stress opleverd bij kinderen en ouderen en we weten allemaal hoe slecht stress voor je is.
Heel naar dat je dit hebt moeten mee maken. En hoewel je zegt het moet mijn handelen als moeder niet beรฏnvloeden denk ik dat je het juist als kracht kan gebruiken. Je zal de signalen veel sneller oppikken waardoor je er eerder bij bent en er iets mee kan doen. Naast het feit dat je ervarings deskundige bent heb je ook een kindercoach achtergrond dus gebruik dat om op de momenten dat je ook maar iets oppikt bij Aron of in zijn klas het wel โtegen te gaanโ
Al weet ik zeker dat jij dit doet
Knuffel