Jarenlang heb ik nagedacht over wat ik wilde met mijn leven. Diverse opleidingen gevolgd, sommige afgerond sommige niet afgerond. Maar de twijfel wat ik wilde met mijn leven bleef elke keer. Vorig jaar samen werd ik aangenomen op een leuke werkplek waar ik echt genoot, maar er bleef één ding steken waardoor ik het moeilijk vond om het huis uit te gaan. Er is namelijk één plek waar ik het liefst ben en dat is thuis bij de kinderen. 

Aron is een gevoelig jongetje en heeft stabiliteit nodig om de dagen rustig door te kunnen komen en om ‘s nachts goed te kunnen slapen. Ik merkte aan hem dat hij hartstikke ongelukkig werd en heel driftig in de periode dat ik begonnen was met werken. Ik deed hem tekort en daardoor deed ik mezelf te kort. Ik heb een lange periode met schuldgevoelens gelopen waardoor ik in 2013 mentaal op raakte. Dit wilde ik niet nog een keer meemaken en ik wilde al helemaal geen schuldgevoelens hebben tegenover mijn kinderen. Niet op die manier in ieder geval. Ik had al zoveel van hem gemist ook dat ik niet nog een keer zo’n periode mee wilde maken. Hij had mij nodig en dat was voor mij een reden om uit te zoeken wat nu belangrijker is.

Toen raakte ik afgelopen december ook zwanger van ons derde kindje. Drie kinderen naar de opvang brengen kost ongeveer mijn volledige loon en is dus eigenlijk zonde van het geld en de tijd die ik buiten de deur besteed. Nee dat was absoluut niet de bedoeling. Daarbij kreeg ik ook nog last van extreme misselijkheid waardoor het werken niet meer te doen was. ik moest wederom keuzes maken en met het verhaal van Aron erbij nam ik een beslissing waar ik nog iedere dag achter sta.

Werken vanuit huis

Nu ben ik natuurlijk niet compleet en thuisblijf moeder, want ik werk gewoon vanuit huis. Ik heb jarenlang gewerkt om van mijn blog te kunnen leven en ben nu zover dat ik ons kan aanvullen met deze inkomsten. Ik kan zelf mijn tijdens indelen en dus veel tijd doorbrengen met de kinderen. Ik hoef ze niet weg te brengen tijdens vakanties en kan gewoon alle belangrijke punten meemaken. Ik merkte dat ik dit toch best wel belangrijk vind. Daarnaast voelt het bloggen nog steeds als een hobby waardoor ik druk soms prima kan loslaten. Blij dat het op deze manier kan en dat ik zo kan doen wat ik leuk vind met de mensen om mij heen waar ik het meest van hou.

Naast het bloggen ben ik nog bezig met wat projecten op te zetten, maar dit doe ik allemaal heel laagdrempelig en zonder druk. Ik weet niet hoe druk het straks gaat zijn met 2 kinderen in huis en 1 op school dus eerst dat maar eens zien.

De komende vier jaren zal ik zo als het nu lijkt lekker thuis bij de kinderen zijn en mag ik het leukste ‘ werk ‘ doen! Nooit verwacht dat ik het moeder zijn zo geweldig zou vinden dat ik er alles wel voor aan de kant zou willen zetten.