Iedereen heeft wel een angst, misschien net als ik wel voor een bepaald soort ongedierte. En iedere keer als ik dit verhaal vertel lacht men mij uit en ik kan ook wel een beetje begrijpen waarom. Het is ook een beetje stom haha, maar toch ga ik het delen. Ik ga vertellen hoe het komt dat ik bang ben voor naaktslakken.
Oké stiekem vind ik het heel naar om dit blogje te schrijven, gewoon omdat ik weet dat ik vannacht weer ga dromen over die ranzige beesten. Toen ik afgelopen week, na die dikke regenbuien, een naaktslak door de tuin zag kruipen kreeg ik overal kriebels. Ranzige beesten… bah!
Maar waar komt die angst vandaan? Ik kan het mij vaag herinneren… Ik heb ooit eens gedroomd over mensetende naaktslakken. Moet je je voorstellen die vieze glibberige zwarte beesten met tanden die op eens mega groot zijn, dat is toch dood eng? Laatst vertelde ik iemand over mijn ‘angst’ en toen werd ik gewezen op de film Slugs, Muerte Viscosa. Deze film gaat over een stad waar steeds meer mensen dood gevonden werden terwijl ze half aangevreten waren, wat bleek door naaktslakken. Ergens denk ik dat ik een stuk van deze film heb gezien en ik sindsdien de angst voor die beesten heb, maar ik kan het niet herinneren.
Ik ben echt niet zo angstig dat ik wegren of paniekaanvallen krijg als er een naaktslak in onze tuin kruipt hoor, maar ik hoef ze liever niet in de buurt. En ik vind het ook niet zo heel erg om hier wat tegen te doen. Zout strooien bijvoorbeeld als er een invasie in onze tuin is. Wel hoef ik geen eten meer als iemand mijn eten vergelijkt met een naaktslak. Laatst had ik een zalm nigiri en die leek nogal op een naaktslak volgens mijn ouders. Tja je raad het al ik hoefde geen eten meer, of in ieder geval zalm nigiri’s meer…
Tja stom hé? Ik ben benieuwd ben jij ergens bang voor of krijg je ergens kriebels van?
Geef een reactie