Nog een paar dagen en dan zit ook dit jaar er alweer op. De jaren met kleine kinderen noemen ze niet zomaar tropenjaren, want ze vliegen voorbij. Het afgelopen jaar stond natuurlijk in het teken van de zwangerschap en het compleet maken van ons gezin. Sanne van Laviesanne bedacht een paar jaren geleden de het jaar in vogelvlucht tag en dit leek mij een mooie manier om terug te blikken op het afgelopen jaar.
Ik kijk met een trots gevoel terug op.. Mijn bevalling! Man ik heb het voor de derde keer weer geflikt en hoe. Bevallen zelf vind ik niet heel bijzonder en ook deze keer ging het mij weer gemakkelijk af. Ik stond te lachen en te dollen met 8 cm ontsluiting en voor ik het wist lag ons tweede meisje op mijn borst. Bevallen vind ik een ware prestatie en ook iets waar iedere vrouw trots op mag zijn.
Ik denk met een lach terug aan.. Eigenlijk is alles rondom de zwangerschap en geboorte van Fleur iets om breed over te lachen. Een kind krijgen iets bijzonders en ik vond het heel mooi om te zien hoe de kinderen hier mee bezig waren en hoe blij ze waren toen hun zusje eindelijk geboren was. Die drie samen zorgen er iedere dag weer voor dat ik lach.
Een aantal hoogtepunten van afgelopen jaar vond ik..
- De eerste echo van Fleur
- De geboorte van Fleur
- Sofie naar de peuterspeelzaal
- Aron naar groep 3
De persoon die ik het meest dankbaar ben is..Ik denk dat dat Robert is. Wat ie allemaal voor mij gedaan heeft en hoe hij altijd naast mij staat in alles wat er gebeurd. De mooie momenten, maar ook zeker de minder mooie momenten. Ook Carmelina, Marjolijn, Tamara en Emy waren er veel voor mij het afgelopen jaar. En Froukje natuurlijk vooral tijdens de verhuizing
Wat ik het liefst wil vergeten van afgelopen jaar is.. De verkeerde keuze die wij maakten. Misschien dat ik er over een tijdje nog iets over vertel, maar ik wil er niet teveel bij stil staan. Wij hadden beide ergens onze twijfels bij en zette het toch door. Na een tijdje kwamen wij erachter dat wij beide hadden moeten uitspreken dat wij twijfelden. Ik ben soms boos op mezelf dat ik het niet uitgesproken heb en andersom ook. Maar je kunt het niet terug draaien helaas.
Andere dingen van 2017 die me bij gebleven zijn.. Helaas heb ik in 2017 ook afscheid moeten nemen van mijn bonus opa. De man van mijn oma en dat viel nog al zwaar. Misschien kwam het door de hormonen, maar ik ben zo geschrokken toen mijn moeder belde dat ie overleden was. Ik geloofde het niet en nog steeds vind ik het gek om hem niet meer te zien. Ik ben dankbaar dat ik hem als mijn bonus opa heb gehad en dat ie mij zoveel mooie geschiedenis verhalen heeft vertelt over zijn tijd in Amsterdam tijdens de oorlog bijvoorbeeld.
Voor 2018 hoop ik..Een soort van nieuwe begin met veel mooie goede momenten. Minder verdriet en minder zorgen. Ik hoop dat ons gezin gezond mag blijven en dat wij samen veel mooie herinneringen mogen maken. Ook hoop ik dat het het jaar van groei gaat zijn, maar dat zullen we zien
Wat was jouw hoogtepunt van 2017?
Geef een reactie