Lieve Fleur, een jaar geleden kwam jij eindelijk na lang wachten (41+4) ter wereld. Wat was je gewenst en wat hebben wij op je moeten wachten. Maar je was er, toen je op mijn borst werd gelegd voelde ik direct een gevoel, een gevoel van compleet zijn. Want jij lieve Fleur maakt ons gezin compleet. De ontmoeting met je broers en zussen staan nog op mijn netvlies, wat waren ze blij dat jij er eindelijk was en dit zie ik nog iedere dag bij Aron en Sofie. Vandaag is het je eerste verjaardag, het eerste jaar ligt achter ons en stiekem ben ik hier wel blij om. Ook al deed ik soms lijken alsof ik echt niet wilde dat je geen baby meer was, ik wilde ook dat je groter ging worden en geen pijntjes meer ging hebben.
Je had geen makkelijke start, of nou ja de eerste weken leek er nog weinig aan de hand te zijn. Wij knuffelden veel en je lag 24/7 tegen aan mij aan. Andere plekken waren niet zo favoriet en wat was ik blij met mijn draagdoek en en draagzak. Uren heb ik met jou rondgelopen, omdat je pijn had en ik niet wilde dat je hier meer last van kreeg. In de draagzak en in de draagdoek dag in en dag uit. ‘s Nachts vond je je wiegje ook niet zo interessant en sliep je ook het liefst bovenop mij. Geen probleem, want ik wilde dat je ging slapen.
In november ging het even slecht met je, je dronk slecht en viel veel te veel af. Mijn moederhart brak in 10.000 stukjes en ik wist niet goed hoe ik je zelf nog kon helpen. Een bezoekje aan de huisarts stond gepland om te kijken wat er met jou aan de hand is. Reflux was het antwoord en met wat tips die wij zelf al geprobeerd hadden gingen wij het nogmaals proberen. Toen dit ook niet hielp klopte ik weer aan bij de huisarts, een medicijn werd voorgeschreven en een afspraak met de kinderarts werd gemaakt. Dat is wat ik wilde. Ik wilde dat iemand met nog meer kennis jou ging zien. De kinderarts zag geen gekke dingen en ook die KMA voeding was niet meer nodig hier werd jij namelijk alleen maar zwakker van. Ook de medicatie tegen reflux mocht in de kliko, want dit werkte ook niet bij jou. Door bikkelen was het enige dat wij konden doen. En dat deden wij, een half jaar lang hebben wij gebikkeld en het resultaat is het meest blije kindje ooit. Soms vroeg ik mij af hoe je zoveel kon lachen, ondanks dat je veel pijn had en ik hoop ook dat dit een karaktereigenschap van jou is.
Na het eerste half jaar toen je een beetje hapjes begon te eten en minder flessen kreeg ging het steeds beter met je. Ook de verhuizing leek je goed te doen, je ontpopte jezelf helemaal hier en dat is zo fijn. Mijn zorgen gingen steeds een beetje verder weg en jij liet zien wie Fleur. Is je bent een heerlijk meisje met een gulle lach en stevig stemgeluid. Je laat goed weten wat je wel en niet wil. En aan je enthousiasme is te zien hoe dol je op iedereen hier in huis bent. Van alles waar je last van had is niks meer te merken en wat zijn wij daar blij mee.
Ik keek uit naar je eerste verjaardag toen het zo slecht met je ging, en ik heb er ook echt tegenop gezien. Jij bent onze laatste baby en dat voelt wel echt alsof wij een fase afsluiten en dat is natuurlijk ook zo. Maar nu ik dit schrijf, een paar dagen voor je eerste feestje, kijk ik er echt naar uit. Ik heb mijn best gedaan om het zo leuk mogelijk voor jou te maken en hoop dan ook dat wij samen met onze lieve vrienden en familie een mooie dag zullen hebben. Ik proost op jou lieve kleine meid, want samen heb wij ons door dit eerste jaar geknokt. Wij met z’n allen.
Gefeliciteerd lieve Fleur op naar nog meer mooie momenten samen! Dikke kus.
Gefeliciteerd met Fleur! Wat ziet ze er mooi uit.