Vanochtend zag ik op een blog borden om je kind te stimuleren met eten. Dit deed mij denken aan hoe wij Aron begeleiden tijdens het eten en hoe wij hem stimuleren om toch wat te eten. Het lijkt mij daarom interessant om jullie te vertellen wat wij doen, en wat ik juist niet doe.
Tijdens één van mijn stages kreeg ik veel opvoedkunde mee. Dit was een stageplek waar veel kinderen een stukje heropvoeding kregen, voornamelijk met eet gewoontes. Ik heb daar persoonlijk veel van geleerd, veel dingen die wij uit ons zelf al doen maar ook gewoontes die ik niet zo goed kon plaatsen.
Aan tafel eten:
Voor de meesten onder ons klinkt dit heel gewoon, maar dat is het niet altijd. Wij eten altijd aan de eet tafel. Ik dek ‘s avonds de tafel met een placemat, allemaal een bord en bestek. Dit zijn standaard gewoontes, die ik van huis uit heb meegekregen. Ook gaat de tv uit zodra ik mijn pannen op tafel zet. Dit zodat Aron met het eten bezig is.
Een gezellige sfeer
Eten in een ontspannen sfeer werkt voor Aron goed, hij is vrolijk verteld tussen het eten een verhaaltje en ik probeer hem sinds dat hij naar de peuterspeelzaal gaat te laten vertellen. Hij verteld dan wat hij zoal gedaan heeft op school, en gaat ons dan vragen stellen. Dit zorgt ervoor dat het een ontspannen sfeertje is.
“lust ik niet”
Iedereen heeft wel iets wat je niet lekker vind. Iets wat je absoluut niet wilt eten. Wij hebben met Aron de afspraak dat als hij iets echt niet lust hij net zoveel hapjes moet eten als dat hij oud is. In dit geval nog een paar dagen 2 hapjes. Zo proeft hij het wel, en het kan best zijn dat hij het die keer wel lekker vind. (het is en blijft een kind.
Geen speelgoed tijdens het eten
Tijdens het eten, zijn wij bezig met eten. Er zal dan ook geen speelgoed op tafel aanwezig zijn, dit zodat de nadruk wel ligt op het eten. Speelgoed lijdt af, een kind zal zich focussen op het speelgoed en het eten vergeten. Met als resultaat: koud eten brrrr.
Een toetje is onderdeel van de maaltijd
En geen beloning. Aron krijgt een toetje, als wij toetjes eten die dag. Het toetje hoort bij het eten, en niet als beloning omdat hij zijn bordje heeft leeg gegeten (of niet). Dit omdat er in toetjes ook voedingsstoffen zitten die Aron goed kan gebruiken.
Maak er geen strijd van
Wil je kind niet eten? Ga geen strijd aan, als een kind echt niet wil eten eet het niet. Er zijn bepaalde fases in de ontwikkeling van het kind waarbij ze minder eten. Ze hebben dan genoeg reserves dat ze het wel volhouden. Dit vond ik zelf in het begin heel lastig. Soms negeer ik Aron zijn ‘geklaag’ tijdens het eten, uit eindelijk gaat hij dan altijd gewoon rustig eten. Ik praat dan over de andere dingen van die dag en niet over hoeveel hapjes er nog op zijn bord liggen.
Dit is “kort” uitgelegd hoe wij omgaan met het eten en tijdens het eten. Ik ben benieuwd wat jullie manier is. Het werkt natuurlijk niet altijd, ik kijk vooral naar het moment. Wat heb jij liever eten of spelen met eten?
xox Joyce
* Dit is mijn mening en mijn manier. Ik ben er niet op uit om discussies uit te lokken maar meer om jullie een kijkje te geven over hoe wij eten.
Leuk om te lezen. Doen jullie goed zo