Er zijn een paar woorden die onwijs bijzonder zijn in het leven, die je hart sneller door kloppen en je maag een vlinder bom geven. En nee niet zo’n vlinderbom als die van oud en nieuw, nee een bom vol vlindertjes die kriebelen in je buik. En die woorden sprak mijn dochter voor het eerst uit. Heb je geen zin in een zoetsappig blogje? Klik dan alvast op het kruisje. 😉

De eerste keer

Ongeveer 10 jaren geleden hoorde ik het misschien niet voor het eerst, maar wel voor het eerst door iemand die mij die vlinder bom gaf. Robert en ik zaten buiten, onder sterren bij de poort te kletsen. En opeens uit het niets zei hij het. De magische drie woorden die bij  mij een vlinderbom veroorzaken! En nog steeds wanneer hij ze zachtjes in mijn oor fluistert ontstaat er een kortsluiting en vliegen de vlinders in mijn buik.

De tweede keer

En toen was daar de tweede keer, nadat hij mijn wereld op zijn kop zette gaf hij natuurlijk alleen maar liefde. Maar het moederschap werd steeds magischer. Ik voelde dingen die ik nog nooit eerder had gevoeld. Na ongeveer 1,5 jaar kwamen de drie woorden uit zijn mond, misschien nog niet gericht maar hij zei ze en het gevoel dat het mij gaf was op dat moment onbeschrijfbaar. Het moment kan ik in mijn gedachten terug halen en ik voel de kriebel in mijn buik als ik er aan denk.

De derde keer 

En toen was daar vandaag de derde keer dat iemand de drie woorden tegen mij zei, voor de derde ik dat die drie woorden mij een vlinder bom gaven en een onwijs mooi en liefdevol gevoel gaven. Mijn dochter sprak ze uit, net als bij Aron was dit niet bewust, maar ze zei ze en de lach op haar gezicht maakten van mij een onwijs gelukkige moeder. Ze sprak ze uit en met een traan in mijn ogen gaf ik haar een knuffel, de mooiste woorden zijn…..

Hou van jou! 

Tot de maan en weer terug!