Inmiddels ben ik weer wat rustiger, maar toen ik gisteren op facebook las dat mijn grootste idool naar Tuckerville komt wist ik even niet meer waar ik het moest zoeken. In een soort van paniek belde ik Robert die natuurlijk niet opnam en daarna stuurde ik hem en een paar vriendinnen compleet hysterische berichten. Ik moet daar heen, want als ik niet ga zal ik eeuwig spijt hebben.
Nou nou Joyce, maar wie is dat dan? Het is Carrie Underwood, de winnares van American Idol in 2005 en de beste country zangeres ooit. Iedereen in mijn naaste omgeving weet dat ik mega fan ben van haar muziek en stiekem is ze ook mijn girl crush. Haar muziek heeft mij door verschillende situaties heen geholpen, country muziek vertelt een verhaal en raakt mij gewoon vaak. Tijdens de periode dat ik herstelde van een (bijna) burn-out luisterde ik vaak haar nummers ter motivatie of om soms even goed bij te kunnen huilen. Tijdens mijn miskraam periode had ik ook veel aan haar muziek en toen ik eenmaal zwanger was van Sofie betekende het nummer So Small heel veel voor mij. Zoveel dat wij besloten een stuk uit dit liedje op het geboorte kaartje te zetten.
Nou terug naar gisteren. Mijn zus had mij ‘s ochtends al getagd en ik zag dat het over tuckerville ging en ik wist dat dit viel in het weekend waarin wij al andere plannen hebben. Er stond namelijk een BBQ gepland en de dag erna wilden wij Fleur haar verjaardag vieren. ‘s Middags kwam het bericht weer op mijn tijdlijn voorbij en ik wist niet meer waar ik het moest zoeken. Tranen biggelden over mijn wangen en ik vloog als een gek door het huis heen. En het enige dat ik kon zeggen was: OMG OMG OMG IK MOET DAAR HEEN!!!!! Haar muziek betekent zoveel voor mij en ik ben zo dankbaar voor haar muziek en het klinkt allemaal heel stom. haha! Ik besef mij sinds ik het bericht op facebook las pas hoeveel haar muziek voor mij gedaan heeft. Uiteindelijk kreeg ik contact met Robert en hij was het gelukkig met mij eens dat ik daar heen moet.
Dus op 1 september ga ik naar Tuckerville om denk ik een potje staan janken bij het optreden van Carrie Underwood, maar ik ga natuurlijk ook een potje genieten. Heel hard genieten. En de droom om in Amerika naar een concert van haar te gaan blijft, dromen moet je houden toch?
Geef een reactie