De kleuterpuberteit

Samen met Aron zijn wij aan het einde aan het komen van de kleuterperiode. 2.5 jaren lang heeft ie mogen kleuteren met de liefste juffen om zich heen. Vanaf volgend schooljaar is hij geen kleuter meer, maar een jong schoolkind en zit hij in groep 3! Onwijs trots zijn wij natuurlijk en hopelijk ligt een moeilijke fase dan ook achter ons. Kan hij zich storten op allerlei nieuwe lesjes, leren lezen en schrijven en groter worden op een andere manier. 

De kleuterpuberteit 

Als je denkt dat de peuterpuberteit lastig is dan heb je nog geen kennis gemaakt met de kleuterpuberteit. Wij hebben hier een jongetje in huis die eigenlijk nooit een vervelende peuter is geweest, eerder een hele makkelijke (zijn zusje daar in tegen pfiew!). Maar het laatste half jaar als kleuter is het toch wel even anders en merk ik dat het lieve kleine mannetje opeens een eigen mening begint te krijgen en soms een heerlijk weerwoord geeft. Dit in combinatie met mijn hormonen en je kunt wel uitrekenen hoe gezellig het hier in huis soms is. Aron is een late leerling waardoor hij 2.5 jaren heeft gekleuterd. Een lange periode en ik merk aan alles dat hij toe is aan een nieuwe fase. Dit uit hij door heel driftig en verveeld te reageren.

Het is een fase waar ik echt mee moet leren omgaan. Het heeft namelijk geen zin om er elke keer tegenin te gaan, want het frustreert ons beide enorm. Toegeven is natuurlijk ook geen optie, want wij hebben hier in huis regels waar de kinderen zich aan moeten houden. Oké wij ook, maar wij maken de regels. (Het voordeel van ouders zijn!).

Eigenlijk denk ik dat de kleuterpuberteit een fase is waarin hij kenbaar maakt dat hij toe is aan nieuwe uitdagingen. Ik heb wat ander speelgoed in huis gezet en ik ben wat meer met letters/woorden en cijfers bezig en ik merk dat het hem goed doet. Hij moet helaas nog even een paar weken kleuter en daarna mag hij lekker een nieuwe start maken in groep 3. Tenminste ik neem aan dat wij dit deze avond te horen hebben gekregen aangezien wij vanavond een oudergesprek gepland hebben.

Hoe wij Aron door deze fase heen helpen:

• Wij proberen zo goed mogelijk te luisteren naar zijn verhalen, zodat ie ook echt het gevoel heeft dat ie gehoord wordt
• Zijn gevoelens mogen er zijn. Wil hij even boos zijn? Even verdrietig zijn of juist even extra knuffelen? Dan mag dat. Hij mag zijn gevoelens hoe die ook zijn uiten, maar hierbij zijn er wel grenzen. Wil hij echt even uitrazen? Dan mag hij dit even buiten doen of in de gang. Daarna mag hij terugkomen en eventueel vertellen wat er is/was.
• Vergeet niet dat ze nog maar 4-5-6 zijn en eigenlijk gewoon nog maar aan de start zijn. Geef informatie dat behapbaar is.

Ik ben benieuwd hoe het straks gaat, maar eerst gaan wij nog even vakantievieren en hopelijk tijdens de vakantie al genieten van zusje.