Joyce en ik kennen elkaar ruim 2 jaar. Toen Joyce zwanger was van Sofie en ik van Luka kwamen we beide in een groepsapp terecht met allemaal meiden die uitgerekend waren in dezelfde periode. Deze groepsapp is nog steeds actief. Dagelijks hebben we contact met elkaar, kletsen we over van alles en nog wat, hebben we het over onze inmiddels echte peuterpubers en het gedrag dat hierbij komt kijken, geven we elkaar tips maar kan het ook gaan over andere zaken in ons leven.
Ooit waren we 2 onbekende van elkaar, die toevallig tegelijk in verwachting waren en dit met elkaar konden delen maar al snel groeide ons contact uit tot meer. Hoewel we aardig wat jaartjes met elkaar schelen en eigenlijk ook behoorlijk van elkaar verschillen, zij een nuchtere boerin ik een spiritueel stadsmeisje, zij een echte mama die het liefste 24/7 bij haar kindjes is ik een werkende mama die stiekem nog wel eens denkt aan fulltime werken, zij altijd al een kinderwens gehad ik kwam hier met toeval achter, hebben we toch ook wel heel veel met elkaar gemeen.
We kwamen er achter dat we elkaar ook al op een forum volgde. We bleken met dezelfde onzekerheden te lopen, konden hierover praten. Ik voelde me op mijn gemak bij haar en voelde totaal geen oordeel als ik deelde waar ik mee zat. Dit was fijn. We groeide naar elkaar toe, onze kinderen kunnen het goed met elkaar vinden en onze mannen ook waardoor je elkaar makkelijk opzoekt. Die 200 kilometer tussen ons in bleek minder groot dan je eigenlijk zou denken.
Toen ik vorig jaar zwanger was van Jonah was zij mijn steun en toeverlaat.ย Joyce was de persoon waarmee ik alles deelde, mijn onzekerheden maar ook alle geluksmomenten. Toen de bevalling begon was zij de eerste die het wist, sterker nog het was Joyce die zo slim was mij er toch even van te overtuigen dat het verstandig was om mijn man te bellen. Ik dacht namelijk dat het onzin was dat die steekjes de start van de bevalling was. Joyce was het die ik appte toen Jonah geboren was.
Hoe bijzonder is het dat precies een jaar later de rollen omgekeerd zijn? Op dit moment is het nog maar 30 dagen tot de uitgerekende datum van Joyce, zullen we nog even moeten wachten tot we ons nieuwe kleine vriendinnetje mogen ontmoeten en ik vind het zoooooo spannend!
Het is gaaf om in zo een korte tijd zo een mooie vriendschap met iemand te hebben mogen opbouwen, het is gaaf om lekke mee zwanger te mogen zijn met je vriendinnetje en het is gaaf dat er forums bestaan waar meiden als wij elkaar kunnen ontmoeten! Want in het dagelijks leven zou de kans vrij klein geweest zijn dat wij, 2 totaal verschillende jongen meiden elkaar tegen gekomen waren. Dat heeft dat gekke internet maar mooi voor elkaar gekregen.
Tsja, Joyce,ย je kan een lekkere nuchtere tante zijn maarโฆ. Het had allemaal zo moeten zijn.
Liefs, Carmelina
Wat ontzettend tof hoe jullie vriendschap zo is begonnen. En jullie (ondanks kilometers verschil ) zo veel steun ervaren en elkaar er door heen helpen! Dat is ware vriendschap!