Happy momlife
Menu
Moeder van 3, bonus van 1, gescheiden en opnieuw verliefd geworden. Deelt tips om met je kids te doen, lekker recepten, budget tips en de leukste uitjes!
Aangezien ik jullie de afgelopen weken toch het een en ander heb vertelt over hoe ik als vriendin van Joyce haar zwangerschap heb ervaren, leek het mij ook wel leuk jullie mee te nemen naar het moment dat Joyce ging bevallen. Afgelopen week hebben jullie haar verhaal kunnen lezen, uiteraard is dit het enige echte verhaal van de bevalling.Dat je hem als vriendin dus heel anders ervaart is mij wel duidelijk.
Om 22:00 appt Joyce mij met de vraag of ik nog wakker ben. Ik doe wat het meest irritante is dat je als vriendin kan doen wanneer je vriendin hoog zwanger is en wacht op haar baby en reageer met nee, jij? is er een baby? Helaas de baby was er nog niet… Ik voelde mij eigenlijk direct schuldig want ik weet hoe irritant deze vraag is maar ik merkte aan Joyce dat weekend al veel meer rust. Ze leek meer in zichzelf gekeerd en ze leek geaccepteerd te hebben dat de hele zwangerschap toch langer duurder dan ze van te voren had bedacht.
Klinkt gek he, want we weten allemaal dat het 42 weken kan duren. Maar wat jullie hebben kunnen lezen liep zij al weken met een onrustige buik, veel kramen en dat is uitputtend. We appten nog wat over en weer en zijn toen gaan slapen. Ik iets lekkerder dan Joyce waarschijnlijk.
Maandag ochtend begon ons app contact al om 6:39. Joyce was zenuwachtig voor haar afspraak bij de verloskundige, wat zou er gaan gebeuren? Weer strippen? Of zou zij direct naar het ziekenhuis moeten voor verdere controles. Hoe laat moet je bij de verloskundige zijn vroeg ik. 8:40! Wat een mooie tijd was want nu kon ze totaal onverwachts toch nog Aron weg brengen voor zijn eerste schooldag na de zomervakantie. Toch even dat spannende momentje van hem meemaken. Fijn voor mama en voor Aron.
Om 9:05 kreeg ik een berichtje, Ik ben weer gestript, morgen nar het ziekenhuis als daar alles goed is breken ze mijn vliezen en moet ik binnen 6 uur weeën krijgen. Ik was blij voor haar! Het einde van nu echt in zicht, het einde van deze zwangerschap waar ze zo aan toe was. Joyce was emotioneel omdat ook zij wist dat de bevalling nu echt dichtbij was. Ze appte dat ze niets meer over pijntjes en andere kwaaltjes wilde appen omdat dit de voorgaande keren uitliep op niks.
Die dag appte we nog heen en weer over onbelangrijke dingen, stuurde ze een foto van Sofie die druk aan het oefenen was met haar pop een flesje geven en was het voor mij een dag zoals alle dagen. Of zoals alle dagen, ik voelde mij onrustig en wist zeker dat er iets ging gebeuren herken je dat? Zo’n onderbuik gevoel?
’s Avonds was ik bezig met de traktaties voor Jonah, hij mocht 5 september zijn eerste verjaardag vieren op het kinderdagverblijf. 5 september, voor mij een speciale dag. Een jaar geleden hoopte ik zo dat ik zou bevallen op 5 september. Maar dit werd zoals jullie weten 7 september. Ook goed, ze kiezen toch zelf hun moment.
Joyce en ik kunnen soms lekkere emotionele mutsen bij elkaar zijn en die 5 september heb ik dan ook regelmatig met haar gedeeld. Het zou toch wat zijn als Fleurtje op 5 september komt… om 20:57 deel ik nog wat foto’s van de traktatie en hebben we nog even kort contact.
Kort dus ik denk JA! BABY NIEUWS! niet dus. Maar Joyce vroeg ineens naar de start van mijn bevalling. Bij Jonah begon het met wat bloedverlies en slijm. Was het helder rood? Of oud bloed? Helder was mijn antwoord… oh, dat heb ik nu ook! Ik voel een kriebel in mijn buik want dit is een ander bericht dan de vorige keren dat we dachten dat het wel eens begonnen kon zijn, daarbij was Joyce de afgelopen dagen zoals ik al eerder schreef een andere Joyce. Ze had kleine krampjes in haar onderrug.
Ik appte nog terug dat het wel typisch zou zijn als Fleurtje besloot vlak voor het laatste hulp momentje te komen. Die kleine meid heeft voor haar geboorte al laten zien dat zij lekker doet waar zij zelf zin in heeft. Joyce laat weten dat zij totaal geen zin heeft in die controle in het ziekenhuis dus ze zou het prima vinden als Fleurtje zou komen.
Helder rood bloed en slijm….Ze kreeg al sinds vanmiddag geen hap meer door haar keel…Ze was relaxt een beetje in haar eigen bubbel…Maar beide durfde we niet uit te spreken dat dit wel eens het begin kon zijn. We hebben eerder gedacht zij zou komen. Zo gingen we nog eventjes door…. over de familie die nerveus is, slecht slaapt enzo omdat het nu toch wel heel erg spannend begint te worden. Wanneer zouden ze de kinderen moeten halen, wanneer zou Fleurtje komen..
Ik besloot Bas naar de andere kant van het bed te sturen. Sorry schat! Maar ik denk dat Joyce gaat bevallen vannacht dus ik lig naast mijn telefoon! Niet naast, eigenlijk erop! Braaf ging Bas aan de andere kant liggen, hij heeft inmiddels ervaring met bevallingen en het contact tussen Joyce en mij. Ik probeerde wakker te blijven want ik wist dat het bij Joyce wel eens heel snel kon gaan. Toch viel ik in slaap (grrr) om 23:31 piepte mijn telefoon, ik schrok wakker.. IK HEB WEEEN!!
De kinderen worden gehaald. Niet veel later kreeg ik een appje met 8 cm. Ik vierde al een klein feestje… JEUH! Ze is er bijna!!! Om 1:56 kreeg ik ein-de-lijk het verlossende berichtje. FLEUR IS GEBOREN OM 01:32 Deze muts (slechte vriendin dat ik ben) was in slaap gedonderd dus ik las dit pas om 3:12. FEEST! Direct had ik alle energie en het liefst was ik in de auto gestapt om ruim 200 km te rijden die kant op maar dat is natuurlijk belachelijk. We appte even kort. Joyce stuurde fotos en liet weten dat alles goed was gegaan en zij zich goed voelde. Een prachtig mooi nieuw wonder was geboren! De wereld was weer een lief klein meisje rijker.
Ik had een mega onrustige nacht, was zo blij, emotioneel ook wel omdat ik zo meegeleefd had met mijn vriendinnetje en eindelijk was ze daar. Het was zo bijzonder dat dat waar we vaak over gegrapt hadden met elkaar was uitgekomen. Toen ik zwanger was van Jonah riepen we dat Joyce het een jaar later zou doen en laat deze zwangerschap nou precies gelijk gelopen hebben met mijn zwangerschap een jaar eerder.
Het was een lange zwangerschap. Het was een pittige zwangerschap en er werd veel van Joyce gevraagd. Naast dat zij al 2 kinderen rond had lopen waarvan 1 een lieve koppige peuterpuber was deze zwangerschap ook fysiek zwaar voor haar. Een mooie afsluiter zoals ze het zegt en daar ben ik blij om… want haar laatste weken hebben mij in 1 klap 10 jaar ouder gemaakt.
Lieve Fleur, als jij straks 18 jaar bent zullen we het er nog eens over hebben met een borrel in de kroeg. Je hebt nu al bewezen een echt dametje te zijn die echt niet voor haar laat bepalen. Super! Want dat betekend dat je een sterke onafhankelijke dame zal zijn. Ik heb de afgelopen weken wat minder slaap gehad dan me lief was, niet omdat mijn eigen kinderen besloten te nachtbraken maar omdat jij ons iedere keer weer liet zitten met valse hoop. Maar lieve Fleur, het is je vergeven… je bent een prachtig meisje en je bent al dat wachten absoluut waard geweest!
Lieve Joyce, wat ben ik trots op jou. Deze zwangerschap was niet zo onbezorgd als die van Sofie en die had ik je zo gegund. Het begon allemaal al spannend door je helaas eerdere niet zo leuke ervaring maakt het maakte je zwangerschap tegelijkertijd ook zo bijzonder. Fleur is het meisje dat jullie gezin compleet maakt. Het derde kindje waar je zo naar verlangde. Je hebt je super dapper overal door heen geslagen. Je maakte soms excuses voor je gezeur en gemopper maar lieve schat, dat heb ik zo niet ervaren. Je was gewoon een hoog zwangere vrouw die behoorlijk getest werd. Je hebt het weer fantastisch gedaan in een razend tempo is het je weer gelukt een gezond kindje op de wereld te zetten. Nu is het tijd om te genieten van je prachtige complete gezin!
Een hele dikke kus van mij.
