Toen wij besloten om voor een tweede kindje te gaan ging dit niet helemaal zoals ik had verwacht. Ik had namelijk nooit verwacht dat ik miskramen zou krijgen en ik dacht dat het allemaal wel goed zou gaan. Helaas bleek dit dus toch anders te gaan en kreeg ik twee miskramen. De periode tussen het moment dat wij ervoor wilden gaan en de positieve test bevat 9 maanden. In dit blogje vertel ik hoe ik hiermee omging. Na de eerste miskraam 
Na de eerste miskraam ging het eigenlijk helemaal mis. Ik was al zo bezig met de zwangerschap en ik al gek op ons kindje. Ik had op valentijnsdag de bekendmaking gepland, leek mij een mooi moment. Dit alles ging niet door en de controlfreak in mij had hier nogal wat problemen mee. “ach het was vast niet goed met het kindje”  en ” er komt wel een nieuwe zwangerschap, je bent nog zo jong”. Een paar voorbeelden van wat ik te horen kreeg.

Ook bleek een dierbare vriendin zwanger, ze was ongeveer net zo ver en dit deed zoveel pijn. Het lukte mij niet om dit los van elkaar te zien en de vriendschap verdween een beetje op de achtergrond. Ik kan me hier nog vaak rot doorvoelen. Hoe kan zoiets een vriendschap beïnvloeden. Ik was gewoon extreem jaloers. Ze beviel in augustus en een paar maanden later ging ik pas op kraamvisite. Toen ik hun dochtertje vasthield was ik zwanger van Sofie, en de tranen liepen over mijn wangen. Dankbaar voor mijn zwangerschap en verdrietig omdat ik al een mini had kunnen hebben. Sinds kort hebben wij weer wat vaker contact en ik ben daar dankbaar voor. Sommige dingen kunnen een grotere impact op je leven hebben dan dat je ooit gedacht had.

Ook viel ik na mijn eerste miskraam te veel in een te korte tijd af. De controle over mijn lichaam was weg, maar de controle over het afvallen had ik wel zelf in handen. Ik begon met hardlopen en weinig eten. Een grote valkuil maar hé ik was uiteindelijk die vervelende kilo’s wel kwijt. Werd ik er gelukkiger van? Nee absoluut niet.

Dierbare vriendinnen 
Op een avond in april ging ik samen met vriendinnen naar de bioscoop, lekker een avondje ontspannen. Ik had mijn tweede miskraam gehad en zat er stiekem helemaal door heen. Op de terugreis vanuit de bioscoop kreeg ik het over mij heen en terecht ook. Ik was niet meer mezelf, ik was niet meer aan het genieten en alleen maar bezig met zwanger raken. Ik moest weer gaan genieten en dat maakte ze goed duidelijk. Mijn masker ging af ik huilde als een klein kind die zijn knuffel kwijt was. De knop ging om en ik ging weer genieten.

Het WK 
En toen kwam het WK, ik ging voetbal kijken met vrienden, wijntjes drinken en riep als ik lichtelijk aangeschoten was: WK Baby WK baby. Het zwanger raken stond niet meer voorop en ik genoot van een onwijs leuke en gezellige WK periode. Ik kon het weer verdragen als mensen zwanger raakten en dacht mijn tijd komt wel.

Op vakantie 
En toen was het tijd om op vakantie te gaan. Met z’n drietjes kamperen. Ik wist dat ik die week ongesteld ging worden of een positieve test zou krijgen. Dus een doosje testen ging mee in de tas, want je weet maar nooit. Halverwege de vakantie was ik nog niet ongesteld en ik besloot een test te doen in het wc blokje. Euforisch zat ik op de WC, de test was positief!!! met een grote glimlach op mijn gezicht liep ik terug naar onze tent waar ik Robert het goede nieuws op bed vertelde. Ik wist het zeker dit kindje bleef plakken, dit kindje tijgert nu bij ons over de grond en maakt ons gezin compleet.