gisteren vierde Aron zijn 6e verjaardag. Een mooi hoogtepunt voor hem, maar ook zeker voor mij. 6,5 jaar geleden was ik nog helemaal niet bezig met het moederschap en was ik een typische tiener, zo’n tiener die niet deed wat haar ouders wilden en zomaar een nacht weg bleef bijvoorbeeld. Vanaf het moment dat ik erachter kwam dat ik zwanger was veranderde alles. Mijn leven veranderde en ik leerde een heleboel andere dingen. 

Kiezen voor mijn gezin 

Ik ben een enthousiast persoon die het ene na het andere kan aangrijpen om te doen. Met als resultaat dat er geen tijd overblijft. Het eerste jaar als moeder heb ik deze strategie niet opgegeven. Belachelijk eigenlijk. Ik ging hele dagen naar school, werkte er naast en liep ook nog eens stage. En daar tussendoor was ik ook nog moeder. Het moederschap overviel mij en ik vond het lastig om hier een weg in te vinden. Nadat ik thuis kwam te zitten met de voortekenen van een burn-out wist ik dat ik moest stoppen en moest gaan focussen op wat echt belangrijk is. En dat is natuurlijk mijn gezin. Ik heb mij enorm schuldig gevoeld dat ik de eerste twee jaren van Aron zijn leven heel veel gemist heb. Ik heb er hulp voor gehad en daardoor de situatie geaccepteerd. Onze situatie was niet zoals vele anderen. Ik moest mijn opleiding afmaken en ik moest werken en het zelfde voor Robert.

Uitslapen is zonde van de tijd 

Waar ik vroeger op zondag tot half 2 in de middag op bed lag vind ik het nu onwijs zonde van de tijd. Ik sta liever elke ochtend om 8 uur op en ga dan vol goede moed aan de slag. Ik heb in de ochtend ook de meeste inspiratie en ben ook het meest gemotiveerd. Grappig dat je leven zo kan veranderen en dat je van avond mens naar ochtend mens gaat. Oké soort van dan, want je moet nog steeds niet teveel tegen mijn praten wanneer ik wakker aan het worden ben haha!

Het maakt niet uit wat anderen zeggen 

Eerder kon ik mij heel erg druk maken over wat anderen zeiden. Vooral toen ik net zwanger wist dat ik zwanger was. Ik droeg shirt die wijder waren waardoor je mijn buik niet kon zien. Terwijl ik er eigenlijk best wel trots op was. Hallo een kind van Ro en mij samen hoe mooi is dat? Ook toen ik pas bevallen was merkte ik dat ik er heel erg mee bezig was, maar uiteindelijk maakte het mij niks meer uit en tegenwoordig heb ik een olifanten huid. Maar als je slecht over mijn kinderen praat dan verander ik in een tijger of leeuwin die haar kroost beschermd.

Ik ontdekte wat ik echt wil 

Het moederschap zorgde ervoor dat ik ging nadenken over wat ik wil met min leven. Ik deed een opleiding tot pedagogische medewerker en ik heb de PABO een periode gedaan. Uiteindelijk kwam ik er achter dat ik niet allemaal helemaal niet zo graag wilde doen. Ik wilde geen baan waarbij er veel van mijn verwacht werd, maar gewoon een gezellig werkomgeving. Dit heb ik gevonden bij mijn huidige werkgever, het is er gezellig en ik heb fijne collega’s. Ik werk maar een paar uren per week en verder kan ik lekker moederen en bloggen. Vooral het moederen vind ik fijn om te doen had ik dat ooit verwacht? Nee! Maar wat ben ik elke dag weer dankbaar dat ik moeder van mijn twee toppers mag zijn.

Naast deze lessen leerde ik natuurlijk nog veel meer van mijn kids. Wat leerde jij van het moederschap?