Voorheen dacht ik altijd 9 maanden op en 9 maanden af, maar inmiddels weet ik wel beter. Bij de eerste twee zwangerschappen dacht ik nog dat het anders was hoor en voelde ik mij ook vrij vlot na de bevalling weer mezelf. Maar deze keer, de laatste keer ga ik van het ene klachtje naar het andere klachtje. Maar lijkt er nu een einde aan te komen? Zit het ontzwangeren erop?
Na de bevalling had ik geen makkelijke start, waar ik bij Sofie direct weer rondliep had ik na de bevalling van Fleur alleen de behoefte om op bed te liggen (wel in de woonkamer) ik was zo moe van de bevalling en de weken die er aan voorafgegaan waren dat ik weinig energie had. Daarbij kreeg ik ook nog eens een dubbel borstontsteking en werd ik echt hartstikke ziek. Hiervoor heb ik twee verschillende kuren gehad wat ook een aanslag op je lichaam is. Door deze start kwam ik voor mezelf in een negatief spiraal ik had het gevoel alsof ik faalde. Ik werd in de gaten gehouden door de mijn omgeving, omdat ze bang waren dat ik wel eens last kon gaan krijgen van mijn burn-out verleden. Dat klopte ook ik was op dat moment niet gelukkig en vooral boos op mezelf.
Na deze periode begon de pittige periode met Fleur. Ze had reflux en hier zoveel last van. Ze viel af en ik maakte mij mega veel zorgen. Weer veel onrust en verdriet in mijn hoofd. En de hormonen maakten het niet makkelijker.
Lees ook: Mijn ervaring met de prikpil
Terwijl dit allemaal speelde had ik ook het idee dat mijn lijf niet meewerkte. Ik had de prikpil gehad en had het idee dat het allemaal niet goed werkte voor mijn lijf. Ik had spijt dat ik hem genomen was, want ik was constant aan het bloeden. Normaal gesproken ben je 5-7 dagen aan het menstrueren, ik was 5-7 dagen per maand niet aan het menstrueren. Meerdere afspraken bij de huisarts volgenden en de conclusie was dat het hormonaal is, mijn lijf is nog van slag en ik moest aan de pil of wachten tot mijn lichaam het misschien weer zelf op ging pakken. Ik besloot te kiezen voor het laatste, want ik heb het wel een beetje gehad met al die hormonen in mijn lijf die er niet in horen. In juni was het opeens klaar met bloeden en begon mijn lichaam de boel weer een beetje om te draaien. Ik was zowaar niet constant meer aan het bloeden. Nu nog een maand verder lijkt mijn menstruatie ook weer zoals voorheen en denk ik echt dat het te maken heeft gehad met het ontzwangeren. Gelukkig maar, want ik heb echt van alles in mijn hoofd gehaald wat het wel niet had kunnen zijn.
Naast het bovenstaande had ik ook nog last van de standaard ontzwanger kwaaltjes, zo viel mijn haar nogal hard uit en gingen (of misschien gaan zelfs) mijn hormonale buien nog alle kanten op en heb ik soms echt medelijden met mijn omgeving als ik weer in zo’n bui terecht kom, maar hé het hoort erbij.
Wat ik eigenlijk met mijn blog wil zeggen is dat je lichaam echt meer tijd nodig heeft om bij te komen van een zwangerschap en bevalling. En dat je echt niet binnen die 9 maanden weer normaal hoeft te functioneren. Je lijf heeft een topprestatie afgeleverd. Tuurlijk er zijn altijd mensen die snel weer fit zijn (ik was dat ook bij de oudste twee) maar het kan ook anders gaan. Mijn pufclub juf (:P) reageerde onder een eerdere blogpost dat de Indianen zelfs zeggen dat er 18 maanden staat voor ontzwangeren dus in dat geval heb ik nog even te gaan.
jessica says
10/08/2018 at 10:00 amIk vind dat er zo weinig aandacht voor het ontzwangeren is. Ik had er na de geboorte van de jongste ook heel veel last van.
Ik kon destijds niet precies zeggen wat het nu was. Maar ik voelde mij niet goed. Natuurlijk ben je net bevallen en heb je een kleintje. Maar ik ik voelde mij denk ik door de hormonen niet mij zelf. Ontzetten onrustig en opgejaagd. en echt gewoon niet lekker in mijn vel zitten.
Ik wou dat ik toen wist dat het door het ontzwangeren kwam. Dan kon ik het denk ik meer los laten.