Vandaag is het 4 mei, de dag van de dodenherdenking waarbij stil staan bij oorlog slachtoffers. Hen die vielen voor onze vrijheid, iets waar nog iedere dag van mogen genieten. Om 20:00 zijn wij samen met onze kinderen stil, in hoeverre ze stil kunnen zijn (Sofie is drie en 1 minuut is al lastig, alhoewel ze waarschijnlijk slaapt). Aron zal opblijven om stil te zijn. Voor ons hoort dit bij de opvoeding.
Om zelf stil te zijn tijdens de dodenherdenking is natuurlijk een keus die ieder voor zich maakt, wij vinden dat dit erbij hoort en dat wij niet alleen de doden herdenken die voor ons gevallen zijn. Maar ook alle doden die nu nog ieder moment in oorlogsgebieden overlijden door oorlog. Ieder jaar leggen wij Aron uit waarom wij stil staan en voor ons is het belangrijkste toch wel de oorlog. Vlak bij ons huis staat een oorlogsmonument. Een een paar huizen verderop staat een huis waar gedenkstenen voor het huis liggen. Wij vertellen Aron wat er is gebeurt dat er oorlog was en waarom. Wel op zijn niveau natuurlijk. Dit breiden wij ieder jaar een beetje uit. Wij vertellen hem dat de mensen die wij herdenken hebben gevochten voor onze vrijheid. Wij vertellen ook dat bij oorlogen slachtoffers vallen. Helaas. Ook leggen wij uit dat er hier nu geen oorlog s. Dit om de angst dat het nu hier gebeurt weg te nemen. Op dit moment gaan wij nog niet heel erg in op details. Aron is 7 en heel gevoelig. Eigenlijk wilde ik dit jaar naar een herdenking in de buurt gaan, maar omdat wij op vakantie zijn gaat dit helaas niet lukken. Volgend jaar voegen wij ons daar bij. 2 minuten stil zijn is voor ons een stukje respect en dit geven wij graag door aan onze kinderen.
Mijn bonus opa die vorig jaar overleed vertelde mij regelmatig verhalen van zijn tijd in de oorlog, hoe hij in Amsterdam leefde. Ik merk dit jaar heel erg dat ik de verhalen mis, en dat ik het heel jammer vind dat hij deze verhalen niet aan Aron kan vertellen. Gelukkig zijn de verhalen veelvoudig herhaald en kan ik hem vertellen hoe opa dit heeft meegemaakt als Hollandse jongen in Amsterdam. Door dit te vertellen en hem later te vertellen over de tweede wereld oorlog en te laten zien wat er te zien is hoop ik hem het respect mee te geven die hoort bij de 2 minuten stilte.
5 mei
Na 4 mei volgt 5 mei en dit vertel ik ook duidelijk aan de kinderen. Want hen die vielen gaven ons onze vrijheid terug en dat mag gevierd worden. 5 mei is een feestdag waarbij je leuke dingen hoort te doen. En waarbij wij dankbaar zijn dat wij in een land leven waar vrijheid is.
2 minuten stil zijn hoort er bij ons bij. Hoe is dat bij jullie thuis?
Comment (1)
04/05/2018 at 7:46 am
Wij zijn absoluut stil in huis maar niet voor de tweede wereld oorlog. Ik heb zelf een veteraan in huis die het nodige in Afghanistan heeft meegemaakt. Mooi geschreven, voor Keano is het allemaal wat tastbaarder juist door mijn vriend. Ik schreef er ook een stukje over vandaag.