Langzamerhand sluipt het einde van het jaar erin en kan ik wel spreken dat 2016 er bijna op zit. Om het jaar in stijl af te sluiten wil ik graag hoogte punten delen van mede bloggers en van mijn lezers. Mijn blognaam is natuurlijk niet voor niks Joy From Joyce. Vandaag deelt Marrit van justmejustbooks.

Hey allemaal! Ik zal me even voorstellen. Ik ben Marrit Beekman, 19 jaar oud en ik ben de beheerder van de blog Live Your Life Rading. Ik blog nu een jaartje over boeken en over gebeurtenissen in mijn leven. Via Facebook zag ik een oproep van Joyce of er mensen voor haar een gastblog zouden willen schrijven over hun hoogtepunt dit jaar. Ik heb ervoor gekozen om dit hoogtepunt niet te betrekken op het bloggen, maar gewoon op het jaar 2016. Ik denk dat één gebeurtenis er wel tussenuitspringt ondanks dat ik meerdere geweldige dingen heb meegemaakt dit jaar. Daar gaan we dan.

Het is eind april als ik van een vriendin een berichtje krijg. Helemaal opgewonden en ietwat zorgelijk krijg ik het berichtje dat haar kat zwanger is. Deze kat had ze nog niet zo lang en was waarschijnlijk al zwanger toen ze hem kreeg. Ik ben langsgegaan en jahoor, ze was inderdaad zwanger. Al aardig lang ook. Al snel werd besloten dat als er 3 of meer kittens geboren zouden worden, ik er ook eentje zou krijgen. Dus het in spanning wachten was begonnen. We hebben voer gehaald, we hebben het buikje van de kat gevoeld, we hebben bijna gegild toen we het buikje duidelijk voelden en zagen bewegen en naar ons idee kwam de bevalling al snel dichterbij. Eigenlijk wilde ik erbij zijn, maar dat is uitendelijk helaas niet gelukt.

Moederdag, 8 mei, kreeg ik dan eindelijk het grote nieuws. Er waren drie hele mooie kereltjes geboren bij mijn vriendin thuis!! Zo snel ik kon ben ik er langs gegaan en natuurlijk was ik op slag verliefd. Ze waren nog zo ontzettend klein, blind en ik denk dat ik wel uren had kunnen kijken naar ze, als ik de tijd ervoor had. Vanaf dat moment ben ik er heel vaak geweest en het was eigenlijk al besloten dat één van de twee oranje kittens van mij zou worden. Het werd de lichtste van de twee.

Toen begon het namen verzinnen. Ik denk dat ik wel 60 namen had opgeschreven die ik leuk vond, maar de definitieve keuze maken was toch iets moeilijker dan ik had gedacht. Uiteindelijk kwam ik op het idee om hem Moose te noemen uit de film Step Up. Waarom? Ik was altijd stapelgek op het karakter uit die films en daarnaast werd mijn vriend wel eens vergeleken met hem. De keuze is dus Moose geworden en de naam past ook echt bij hem. Een draakje is het, maar hij is ontzettend schattig en lief. Je smelt gewoon als je hem ziet. En dat was precies het beeld wat ik bij de naam Moose had.

Met 8 weken mocht hij dan eindelijk mee naar huis. Ik vond het wel ontzettend spannend, want ik heb nog een kat thuis, dus ik was bang dat het niet goed zou lopen tussen die twee, maar tot mijn grote verbazing konden ze na een paar dagen voorzichtig verkennen ontzettend goed met elkaar. Ze spelen veel en ze knuffelen veel. Ruzie maken doen ze nooit. Pffiieew.

Deze toevoeging aan mijn kleine familie is wel het beste wat me dit jaar is overkomen. Het is mijn kleine maatje en ik zou me geen leven zonder hem meer kunnen voorstellen. Ik hoop nog vele jaren van hem te mogen genieten!