Langzamerhand sluipt het einde van het jaar erin en kan ik wel spreken dat 2016 er bijna op zit. Om het jaar in stijl af te sluiten wil ik graag hoogte punten delen van mede bloggers en van mijn lezers. Mijn blognaam is natuurlijk niet voor niks Joy From Joyce. Vandaag deelt Anita van Mindjoy.nl haar hoogtepunt van 2016.

De start van 2016 was moeilijk, eind 2015 kreeg ik namelijk mijn eerste miskraam waar helaas nog een heel verhaal aan vooraf ging. Ik stopte begin 2014 na vijftien jaar met de pil en mijn cyclus was maar tweemaal dat jaar. Ik wist dat het niet goed zat en zwanger worden niet makkelijk zou gaan worden. Na gesprekken en onderzoeken in het ziekenhuis was daar dan de diagnose PCOS, wat ik helaas al verwacht had. Mijn menstruatie moest opgewekt worden en Clomid zou een eisprong uit gaan lokken. Dit om zo mijn kans op een zwangerschap te gaan vergroten. En met succes want na vier ronden was ik al zwanger. Vol ongeloof staarden we naar de positieve zwangerschapstest want wat stond ons allemaal te wachten?

We hadden al snel onze eerste echo en er werd een vruchtzak waargenomen. Maar anderhalve week later bleek het er helaas niet goed uit te zien en werden we doorverwezen naar het miskraamspreekuur.  Hier moesten we na gaan denken over het afbreken van de zwangerschap. Nadat het niet vanzelf op gang kwam besloten we twee weken later dat we het zouden gaan opwekken met Cytotec. Een heftige miskraam volgde waarbij ik een intacte embryo verloor. Iets waar wij niet op voorbereid waren en blijkbaar ook maar weinig voorkomt. We rouwden maar wilden wel graag verder toen het lichamelijk kon. Natuurlijk bleef mijn menstruatie uit dus we startte weer vanaf het begin en warempel na de eerste ronde had ik wederom een positieve test in handen. We waren heel voorzichtig blij want de miskraam lag nog vers in ons geheugen.  En maar goed ook want na 7 weken had ik de eerste bloeding en een week later verloor in het vruchtje. Gelukkig kwam het deze keer vanzelf op gang want ik moest er niet aan denken om het nogmaals op te moeten wekken.

Omdat ik twee miskramen had ondergaan werd er een chromosomenonderzoek in gang gezet. We zette de behandeling tijdelijk stil en wachtte rustig op de uitslagen. Het is namelijk een hele impact om twee miskramen kort na elkaar te krijgen. Mijn wens om moeder te worden was nog steeds niet vervuld en dat was onwijs moeilijk. Eerst was het de vraag of ik zwanger kon worden, nu was het de vraag waarom het vruchtje niet wilde groeien.  Aan de ene kant hoop je dat er iets uit het onderzoek komt maar eigenlijk ook weer niet want dan blijkt er echt iets goed mis te zijn. Gelukkig kwam er niets verontrustends uit, alleen een verlaagde bloedstollingsfactor 8. Maar wat we niet voor mogelijk hadden gehouden is gebeurd. De tweede miskraam, die natuurlijk op gang kwam, heeft mijn lichaam blijkbaar gereset. Ik kreeg na jaren weer een gewone cyclus. Wel lang, namelijk 42 dagen, maar ik had een eigen cyclus én na twee rondes was het  begin juni gewoon weer raak. En dat ook nog eens zonder het gebruik van hormonen. Mijn lichaam had het gewoon zelf voor elkaar gekregen. Maar dan komt het meest spannende, namelijk de eerste echo.

We waren ontzettend nerveus en gespannen toen we naar het ziekenhuis reden. Wat als er geen hartje zou kloppen of er niets te zien zou zijn? Logisch ook, wat tot nu toe hadden we bij elke echo slecht nieuws gekregen. Ik durfde niet te kijken maar toen riep de echoscopiste ineens dat er een kloppend hartje te zien was. Tranen van geluk rolden over mijn wangen want het leek eindelijk eens goed te zijn. Maar helaas nam dit de angst natuurlijk nog niet helemaal weg, er kon altijd nog iets verkeerd gaan. Bij iedere echo die volgde was het kindje goed gegroeid en ook het hartje bleef kloppen. Een enorme geruststelling! Toen ook de nekplooimeting en de 20 weken echo goed waren kon ik steeds meer gaan genieten. En dat doe ik momenteel ook echt met volle teugen. De kleine meid schopt flink en mijn buik groeit gestaag. Ik ben zo blij dat ik in 2016 eindelijk eens zwanger mocht blijven en we begin 2017 ons kindje in onze handen gaan krijgen. Dit jaar had niet beter kunnen eindigen.

  Anita gefeliciteerd met jullie zwangerschap en op naar een mooi begin van 2017 ik kan denk ik al wel raden wat je hoogtepunt van 2017 gaat worden.