Elk jaar in januari ben ik een beetje emotioneel labiel. Ik kan overal om huilen en prijs mezelf onwijs gelukkig. Dit alles heeft een reden. Twee jaren geleden veranderde ons leven en mijn kijk op het hele zwanger zijn. Ik ben namelijk 1 op 4, ik ben die ene van de vier vrouwen die een miskraam heeft gehad. Niet één, maar twee. En op dagen zoals deze, op de dag van vandaag ben ik stilletjes in rouw.
1 op de 4 vrouwen krijgt een miskraam. Tot een paar jaren geleden wist ik niet dat dit zovaak gebeurde. Want wees eens eerlijk: niemand praat er graag over. En dat is logisch, want een kindje verliezen hoe groot of oud het ook is is gewoon kut. Zodra je zwanger bent hou je van de baby in je buik, en als je daar dan opeens afscheid van moet nemen is dat lastig.
Iedereen verwerkt het anders
Ik ben iemand die emotioneel lang in bepaalde dingen kan blijven hangen. Ik vind het moeilijk om bepaalde situaties en momenten los te laten en kan daar uit het niets opeens verdrietig om zijn. Daarintegen zijn er andere meiden die het meemaken, loslaten en weer door gaan. Ik ben dan ook wel eens bang dat ik mij aanstel en dat mij gevoelens en verdrietige momenten er niet mogen zijn. Maar eigenlijk is dit onzin. Iedereen verwerkt een heftige gebeurtenis op een ander manier.
Niet achteruit, maar vooruit
Maar ik wil verder, ik wil niet meer achteruit kijken ik wil vooruit. En in plaats van verdrietig zijn ben ik vandaag dankbaar. Dankbaar voor mijn twee kinderen die er zijn, die ik kan vasthouden. Die mijn dag elke keer weer opfleuren met hun aanwezigheid, hun streken en hun mooie gelach.
Mijn miskramen zullen altijd een onderdeel van mij blijven. Dit doordat het heel impact heeft gehad op mijn leven. Toch wil ik niet meer terug kijken, maar vooruit kijken en genieten en dankbaar zijn voor wat ik heb en niet voor wat ik niet heb.
32 Comments
Mooi dat je hier gewoon bij stilstaat, dat wordt inderdaad niet veel gedaan. Natuurlijk moet je rouwen, het was heel ingrijpend! Ik zou daar ook emotioneel van worden en des te dankbaar voor de kinderen die je dan wel hebt. Sterkte hoor!
26/01/2016 at 6:23 amHet is goed dat je er bij stilstaat. Veel mensen vergeten het. ik ben ook 1 op die 4 en ik had mijn miskraam een goed plekje gegeven. Maar nu ik maar niet zwanger word dan vind ik het een stuk moeilijker.
26/01/2016 at 6:42 amOh dat wil ik best geloven. Hopelijk mag het snel raak zijn. X
26/01/2016 at 9:52 amJe schrijft het zelf heel mooi. Iedereen gaat er op een andere manier mee om. Ik ben (nog) niet een van die vier, maar ik zou er ook ontzettend veel verdriet om hebben. Je verdriet mag er gewoon zijn, het is onderdeel van jou en van je leven. En zoals je zegt geniet je op een dag als deze extra van de prachtige kindjes die je wel hebt gekregen.
26/01/2016 at 7:27 amIk hoop dat je nooit 1 van de 4 gaat worden. Ik gun het niemand. Dankjewel voor je reactie
26/01/2016 at 9:52 amMooi beschreven Joyce. En het klopt wat je zegt, na zoiets te hebben meegemaakt (bij mij ook 2x) ben je extra dankbaar voor die twee die wel rond huppelen in huis! Knuffel voor jou!
26/01/2016 at 7:43 amAbsoluut dankjewel voor je reactie xx
26/01/2016 at 9:51 amWat mooi dat je niet alleen verdrietig, maar ook dankbaar kunt zijn. Veel sterkte!
26/01/2016 at 8:01 amDankjewel xx
26/01/2016 at 9:51 amHet lijkt me echt ontzettend heftig om mee te maken en ik denk dat het goed is dat je erover schrijft. Er zou geen taboe op moeten heersen. Sterkte!
26/01/2016 at 8:05 amPrecies taboe doorbreken dankjewel voor je reactie xx
26/01/2016 at 9:51 amIk kan me voorstellen dat het een lastige dag/periode blijft. Maar mooi om ook vooral dankbaar te zijn in plaats van verdrietig. Dikke kus!
26/01/2016 at 8:24 amDankjewel voor je berichtje xx
26/01/2016 at 9:51 amMooi hoe je hierbij stil staat en knap dat je er zo open over bent. Het is iets waar je heel vel vrouwen mee helpt denk ik!
26/01/2016 at 8:32 amThanks xx
26/01/2016 at 9:50 amAh wat rot!! Ik heb zelf ook een miskraam gehad. En heb het er heel moeilijk mee gehad. Ondanks dat ik normaal juist snel relativeer en nuchter ben. Ik heb ook niet genoten van mijn zwangerschap, omdat ik alleen maar heel angstig was dat het weer mis zou gaan. Goed dat je erbij stil staat, het maakt deel uit van je. Heel veel sterkte!!
26/01/2016 at 8:42 amIk ben ook altijd heel nuchter maar hierbij lukt het mij helaas niet. Op de een of andere manier blijft het soms binnenkomen.
26/01/2016 at 9:50 amVreselijk 🙁 ik ben zelf vorige week ‘geholpen’ in het ziekenhuis nadat het hartje niet meer klopte bij 9 weken en 6 dagen. Zou vandaag 12 weken zijn.
Het is wat je zegt, ik wil ook weer vooruit kijken en niet achteruit. Maar ik heb me denk ik nog nooit zo machteloos gevoeld.
Al met al komt het vast allemaal weer goed en heb ik hopelijk, net als jij, over een tijd een mooi gezinnetje.
X
26/01/2016 at 9:12 amOh heel veel sterkte!! Het is net een week geleden he je mag echt verdrietig zijn het is niet niks. Denk goed aan jezelf liefs
26/01/2016 at 9:49 amWeet ook niet hoe ik me voelen op dit moment. Zwanger zijn na een miskraam is heel…apart.
26/01/2016 at 9:46 amJa dat vond ik ook. Dankbaar zijn en toch iets missen. Ik was tijdens mijn zwangerschap van Sofie ook heel zenuwachtig en angstig.
Nog even en dan is ze er! C
26/01/2016 at 9:48 amX
26/01/2016 at 9:51 amIk heb ook een miskraam gehad, en was daar toen verdrietig over. Maar het is niet iets waar ik nu nog verdriet van heb.
26/01/2016 at 10:48 amIk had niet verwacht dat zoveel vrouwen hier mee te maken krijgen. Heel mooi dat je er open over bent en er stil bij staat. Ik wens je veel sterkte en ontzettend mooi dat je ook twee gezonde kindjes hebt :).
26/01/2016 at 10:58 amHeel mooie blog lieverd, ook ik ben die 1-op-4. Ik denk aan je vandaag! Sterkte <3
26/01/2016 at 11:24 amKnuffel <3
26/01/2016 at 11:38 amOok hier helaas 1 op vier. Mooi dat je hier over schrijft. Ik ben er redelijk open over en merk dan pas om me heen hoeveel mensen het mee hebben gemaakt. Vooral nu ik een kleine heb besef ik me soms pas wat die eerste zwangerachap eigenlijk wel was. Ik was wel zwanger en maakte wel plannen en was wel blij en had wel een mini kindje in mijn buik.
Je mag verdrietig zijn…. Het is niet niks, het was wel…
26/01/2016 at 5:33 pmMooi geschreven, meer vrouwen zouden er open over moeten zijn. Waarom zou je zoiets in het geheim moeten verwerken. Ik besef me dat een kindje krijgen niet zomaar ‘gewoon’ is. Ieder kindje is een wondertje.
26/01/2016 at 6:48 pmHet is ook niet niks 🙁
Ik hoop het nooit mee te maken maar hou er wel rekening mee. 1 op 4 is toch best veel.
26/01/2016 at 7:58 pmIk ben ook 2x 1 op de 4 geweest.
26/01/2016 at 8:02 pmBen er beide keren vrij open over geweest. Ik was toendertijd wel verdrietig, maar nu niet meer. Het is bij mij 13 en 9 jaar geleden en heb sindsdien 2 gezonde kinderen mogen krijgen. Het lijkt me wel heel moeilijk als het bijvoorbeeld niet lukt om zwanger te worden of te blijven.
Zelf heb ik drie keer een miskraam gehad en dat schrijnt nog altijd. Het moeilijkst vond ik toch wel dat ik er met niemand in mijn omgeving echt over kon praten. Mensen reageerden vaak heel ongemakkelijk als ik probeerde te vertellen over mijn miskramen en daarom stopte ik mijn emoties heel erg diep weg.
27/01/2016 at 1:42 pmNu ben ik bijna 37 weken zwanger van een gezond jochie, en de ervaringen uit het verleden maken wel dat ik extra veel geniet van mijn zwangerschap. Al kan ik het niet helpen af en toe stil te staan bij de kindjes die hadden kunnen zijn…
Wat mooi beschreven. Voor iedereen hoop ik dat ze het nooit mee hoeven te maken. Wij zullen via het ziekenhuis onze kinderwens in vervulling moeten laten gaan, en ook dan is de kans op een miskraam weer iets groter. Wat mooi dat je nu ook zo dankbaar kan zijn voor alles wat je wel hebt. Tuurlijk mag je er nog aan denken, zou “vreemd” zijn als je dat niet meer zou doen.
27/01/2016 at 2:54 pm