Joyfromjoyce

Mama lifestyle blog Nederland

Ik ben 1 op 4

     Persoonlijk      25 Comments

Elk jaar in januari ben ik een beetje emotioneel labiel. Ik kan overal om huilen en prijs mezelf onwijs gelukkig. Dit alles heeft een reden. Twee jaren geleden veranderde ons leven en mijn kijk op het hele zwanger zijn. Ik ben namelijk 1 op 4, ik ben die ene van de vier vrouwen die een miskraam heeft gehad. Niet één, maar twee. En op dagen zoals deze, op de dag van vandaag ben ik stilletjes in rouw. 

1 op de 4 vrouwen krijgt een miskraam. Tot een paar jaren geleden wist ik niet dat dit zovaak gebeurde. Want wees eens eerlijk: niemand praat er graag over. En dat is logisch, want een kindje verliezen hoe groot of oud het ook is is gewoon kut. Zodra je zwanger bent hou je van de baby in je buik, en als je daar dan opeens afscheid van moet nemen is dat lastig.

Iedereen verwerkt het anders

Ik ben iemand die emotioneel lang in bepaalde dingen kan blijven hangen. Ik vind het moeilijk om bepaalde situaties en momenten los te laten en kan daar uit het niets opeens verdrietig om zijn. Daarintegen zijn er andere meiden die het meemaken, loslaten en weer door gaan. Ik ben dan ook wel eens bang dat ik mij aanstel en dat mij gevoelens en verdrietige momenten er niet mogen zijn. Maar eigenlijk is dit onzin. Iedereen verwerkt een heftige gebeurtenis op een ander manier.

Niet achteruit, maar vooruit

Maar ik wil verder, ik wil niet meer achteruit kijken ik wil vooruit. En in plaats van verdrietig zijn ben ik vandaag dankbaar. Dankbaar voor mijn twee kinderen die er zijn, die ik kan vasthouden. Die mijn dag elke keer weer opfleuren met hun aanwezigheid, hun streken en hun mooie gelach.

Mijn miskramen zullen altijd een onderdeel van mij blijven. Dit doordat het heel impact heeft gehad op mijn leven. Toch wil ik niet meer terug kijken, maar vooruit kijken en genieten en dankbaar zijn voor wat ik heb en niet voor wat ik niet heb. 

Facebook Comments

Ook leuk om te lezen

Reader Interactions

Comments

  1. Mooi dat je hier gewoon bij stilstaat, dat wordt inderdaad niet veel gedaan. Natuurlijk moet je rouwen, het was heel ingrijpend! Ik zou daar ook emotioneel van worden en des te dankbaar voor de kinderen die je dan wel hebt. Sterkte hoor!

  2. Het is goed dat je er bij stilstaat. Veel mensen vergeten het. ik ben ook 1 op die 4 en ik had mijn miskraam een goed plekje gegeven. Maar nu ik maar niet zwanger word dan vind ik het een stuk moeilijker.

  4. Het lijkt me echt ontzettend heftig om mee te maken en ik denk dat het goed is dat je erover schrijft. Er zou geen taboe op moeten heersen. Sterkte!

  5. Mooi hoe je hierbij stil staat en knap dat je er zo open over bent. Het is iets waar je heel vel vrouwen mee helpt denk ik!

  6. Ah wat rot!! Ik heb zelf ook een miskraam gehad. En heb het er heel moeilijk mee gehad. Ondanks dat ik normaal juist snel relativeer en nuchter ben. Ik heb ook niet genoten van mijn zwangerschap, omdat ik alleen maar heel angstig was dat het weer mis zou gaan. Goed dat je erbij stil staat, het maakt deel uit van je. Heel veel sterkte!!

  7. Vreselijk 🙁 ik ben zelf vorige week ‘geholpen’ in het ziekenhuis nadat het hartje niet meer klopte bij 9 weken en 6 dagen. Zou vandaag 12 weken zijn.

    Het is wat je zegt, ik wil ook weer vooruit kijken en niet achteruit. Maar ik heb me denk ik nog nooit zo machteloos gevoeld.

    Al met al komt het vast allemaal weer goed en heb ik hopelijk, net als jij, over een tijd een mooi gezinnetje.

    X

  9. Ja dat vond ik ook. Dankbaar zijn en toch iets missen. Ik was tijdens mijn zwangerschap van Sofie ook heel zenuwachtig en angstig.

    Nog even en dan is ze er! C

  10. Oh heel veel sterkte!! Het is net een week geleden he je mag echt verdrietig zijn het is niet niks. Denk goed aan jezelf liefs

  11. Ik ben ook altijd heel nuchter maar hierbij lukt het mij helaas niet. Op de een of andere manier blijft het soms binnenkomen.

  18. Ik hoop dat je nooit 1 van de 4 gaat worden. Ik gun het niemand. Dankjewel voor je reactie

  22. Ook hier helaas 1 op vier. Mooi dat je hier over schrijft. Ik ben er redelijk open over en merk dan pas om me heen hoeveel mensen het mee hebben gemaakt. Vooral nu ik een kleine heb besef ik me soms pas wat die eerste zwangerachap eigenlijk wel was. Ik was wel zwanger en maakte wel plannen en was wel blij en had wel een mini kindje in mijn buik.

    Je mag verdrietig zijn…. Het is niet niks, het was wel…

  23. Mooi geschreven, meer vrouwen zouden er open over moeten zijn. Waarom zou je zoiets in het geheim moeten verwerken. Ik besef me dat een kindje krijgen niet zomaar ‘gewoon’ is. Ieder kindje is een wondertje.

  24. Ik ben ook 2x 1 op de 4 geweest.
    Ben er beide keren vrij open over geweest. Ik was toendertijd wel verdrietig, maar nu niet meer. Het is bij mij 13 en 9 jaar geleden en heb sindsdien 2 gezonde kinderen mogen krijgen. Het lijkt me wel heel moeilijk als het bijvoorbeeld niet lukt om zwanger te worden of te blijven.

  25. Wat mooi beschreven. Voor iedereen hoop ik dat ze het nooit mee hoeven te maken. Wij zullen via het ziekenhuis onze kinderwens in vervulling moeten laten gaan, en ook dan is de kans op een miskraam weer iets groter. Wat mooi dat je nu ook zo dankbaar kan zijn voor alles wat je wel hebt. Tuurlijk mag je er nog aan denken, zou “vreemd” zijn als je dat niet meer zou doen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *